Bestemming: Neukirchen
Maandag 5 September tegen 8.00 uur zijn we met de VW-bus van Bram richting Duitsland vertrokken. Met behulp van de aanwijzigen van m'n navigatie Pocktet-PC, zodat we, als het goed is, onderweg geen kaart nodig zouden hebben. Na een half uur zaten we al in Duitsland, want Zieuwent ligt er niet ver vandaan, dus eerste missie geslaagt, we zijn in Duitsland aangekomen. De rit zou gaan naar de A3 om deze vervolgens een kleine 550 km niet meer te verlaten. Bij Nurnberg, ging het richting de A6, waar we ook even een tankstop hebben gemaakt, richting Amberg. Daar verlieten we de autobahn om de rest van de route over provinciale wegen te vervolgen. Tegen 17:30 uur arriveren we op de plaats van bestemming: Neukirchen beim Heiligen Blut, bij het hotel Klosterhof. Het navigatie systeem heeft zich weer voorbeeldig gedragen.
We hebben de auto in de buurt geparkeerd en hebben ons aangemeldt bij de receptie waar we ontvangen werden door de freundliche junge frau die ons herzlich wilkommen heette en ons de kamer aanwees. Ook konden we de bus naast de hotel neerzetten, wat erg prettig was, want zo hoefden we ook niet zo ver met de tassen te sjouwen.
Op de kamer even de gegevens invullen en deze afleveren bij de receptie. Het was ondertussen druk geworden en het bleek dat iedereen al zat te wachten totdat het restaurant open ging. Wij hebben ons bij de meute aangesloten en daar kregen we ons wel verdiende eten, want na zo'n lange zit krijg je wel trek. Het restaurant was voorzien van een lopend buffet met een groente en salade bar die goed gevuld was. Het was er altijd goed eten, maar als je een keer buiten de deur hebt gegeten, dan gaat dat toch boven het buffet.
Hotel
Het hotel, Klosterhof, is een voormalig klooster. Aan de buitenkant kun je zien dat het een klooster is geweest, maar binnen is daar niets meer van over. De gebouwen zijn omgebouwd met op de begaande grond en eerste verdieping verschillende kamers die anders waren ingericht.
Onze kamer was een redelijk grote en had zelfs een kleine keuken met een koelkast. Dat was lekker. Helaas een tweepersoonsbed, maar gelukkig wel met aparte matrassen, want Bram is wel een goeie jongen, maar onder dezelfde deken is toch teveel van het goede.
In het centrale gebouwen zaten de receptie, de bar, een bibliotheek tevens TV kamer en ook het restaurant. De bar is door ons vaak bezocht, Het was een kleine bar, met een aantal tafeltjes. De bar diende ook als cocktail bar. De eerste dagen stond een een meid achter de bar die het nog niet vaak achter had gestaan, en dat was vooral te merken bij het maken van de cocktail, hoewel ze echtwel haar best deed. De eerste avond moest een een cocktail gemaakt worden met onder andere Pisang Ambon...?? Dat kende ze niet, ook nog een paar anderen erbij, die het ook niet kenden. Nou ja, dan maar zonder :-)
De laatste paar dagen stond er een vent achter die het vaker had gedaan. Behalve dat hij de verschillende dranken wel kende, gooide hij ala Tom Cruise in 'Cocktail' ook met de glazen enz. Later hoorden we dat hij ook aan cocktail cruisen had meegewerkt.
Ontmoetingen
Tijdens ons verblijf in het hotel hebben we een aantal leuke ontmoetingen gehad. In dit geval bedoel ik niet alleen het leuke vrouwelijke personeel dat er rond liep, maar ook onder de vakantiegangers.
Al snel bleek dat er meerdere Nederlanders in het hotel zaten. Dat zag je uiteraard aan de kentekens van de auto's, maar ook in het gebouw. Het hotel had een A en een B vleugel. Het bleek dat bijna alle Nederlanders in vleugel A zaten, wij dus ook.
Ongelukje
Tijdens een van de eerste dagen werden door een man in het Duits aangesproken of wij verstand hadden van computers. Nou ja, ik werk er dagelijks mee, dus.. Het bleek ook een voormalig Nederlander te zijn, want hij woont tegenwoordig net over de grens in Gronau bij Enschede. Samen met z'n vrouw had hij zich lopen afvragen welke hotelgasten verstand van computers zouden hebben en toen kwamen wij als 'jongeren' binnenlopen. Zijn vrouw had gezegd: die zouden dat wel eens kunnen zijn. Geeft lijk aan wat de gemiddelde leeftijd van de mensen was :-) Hij had een Medion Pocket PC met een navigatiesysteem erop, dat hij op de motor gebruikte tijdens het rondrijden, maar op de een of andere manier werkte het niet meer. Hij heeft uitgelegd wat hij gedaan had en dat was niets schokkends.
Het begon allemaal toen hij met z'n motoren met z'n vrouw achterop, was omgevallen terwijl hij zogoed als stil stond. Zijn vrouw heeft dapper geprobeerd dit tegen te houden door d'r arm uit te steken (automatische reactie), met als gevolg een gebroken pols en dat al op de eerste dag van hun vakantie. Het nav systeem had hun nog naar het ziekenhuis gebracht, maar deed wat vreemd. Hij had het apparaat aan en uit gezet en vervolgens was het gebeurt met navigeren, want het bleek dat na deze actie de complete navigatie software van het apparaat verdwenen was ???? Ik heb zelf ook zo'n apparaat, maar die van hem was van dit jaar en de mijne van een jaar terug. Ik heb nog geprobeerd om mijn software op die van hem te zetten. Dat lukt maar het kan de kaartdata niet lezen en ook de GPS werd niet begrepen. Jammer maar helaas.
Ze hebben nog geprobeerd om met de motor nog rond te komen, maar zij had na een korte tijd alweer last van d'r arm en navigeren met een blad papier was voor haar ook niet weggelegd, want je hebt toch nog een hand/arm nodig om je vast te houden. Dan maar bij korte ritjes houden. 's avonds in de bar van het hotel hebben we nog wat bijgepraat en dat was weer een afsluiting van een gezellige avond.
Kokkie
Donderdag kregen we buren bij onze kamer. Deze was tot die tijd leeg geweest. Uiteraard waren het Nederlanders, dus dat praat lekker weg. Het waren Eric en Silvia uit Almere. Ook zij waren met de motor aan het rondtoeren, maar zij reden beide hun eigen motor. In eerste instantie waren het onheilsbrengers, want zij kwamen met het verhaal dat het na vrijdag slecht weer zou gaan worden. Gelukkig kregen ze maar deels gelijk. Zaterdag ochtend regende het inderdaad, maar daarna is het toch droog gebleven. Het bleef echter wel bewolkt.
's Avonds aan de bar hebben we ook een paar gezellige avonden doorgebracht. Zei vertelden dat ze hiervoor al in twee andere gebieden waren geweest. Telkens drie dagen en daarna door naar het volgende gebied, om van daar uit de omgeving door te rijden. Je kon wel merken dat ze van gewoon lekker rijden hielden. Niet supersnel rondracen, maar lekker rijden, bochten nemen en navigeren op de kaart.
Wij hadden deze mensen nog niet eerder ontmoet en toch heeft het niet veel gescheeld. Ik vertelde dat ik gedetacheerd was als systeembeheerder bij de AbnAmro. Ze vroegen in welk gebouw ik werkte. Nou dat is de Foppingadreef. Ze schoot direct in de lach. "Dat meen je niet" zei ze. Erik werkt daar ook, maar dan als kok. Het moet niet gekker worden, maar dat is wel heel erg toevallig. Toen moest er natuurlijk bijgepraat worden over alle gemakken en ongemakken: het eten, de nieuwe verschikkelijk langzame kassa's. En zo hoor je nog eens wat. De koks hebben schijnbaar weinig inbreng in het bereiden van de maaltijden.
Omgeving
De omgeving waarin we ons bevonden was schitterend. We zaten rondom in de bergen. Zelf keken we tegen de Hohen Bogen aan de ene kant en aan de andere kant de Buchberg (denk ik) De dorpjes heten Vorderbuchberg en hinterbuchberg. Neukirchen lag aan de voet van deze bergen. We hebben een aantal pogingen ondernomen om in de buurt te wandelen en te fietsen. Wandelen is goed te doen. Er zijn verschillende wandelroutes uitgepijld. Zowel korte (2 a 3 km) als ook langere (10 a 15 km) afstanden.
De eerste die we gelopen hebben was het NaturLehrpfad. Een route van 2 a 3 km, maar tevens leerzaam. Het is opgezet voor de jeugd, want onderweg kwamen verschillende borden met beschrijvingen van de grondsoorten, gesteentes, bomen e.d. in de buurt. Was leuk gedaan. Daarnaast gaf het ons een goed idee hoe de omgeving in de buurt te bewandelen zou zijn.
Verder hebben we ook nog een 5km wandeling gelopen die echt naar hogergelegen gebieden ging. Vooral omdat het warm was en we eigenlijk met te weinig eten op de maag onderweg waren, had ik het toch wel moeilijk naar het hoogste punt. Maar daar waren weer heerlijke bramen te vinden en bovendien erg welkom. Op deze tocht kwam ik er ook achter dat m'n wandelschoenen ook de beste tijd hebben gehad, want vooral het laatste stuk kreeg ik last van m'n bovenbeen en enkel. Slechte voorbereidingen terwijl ik vooraf nog naar andere schoenen heb gezocht, maar niet gevonden. Afijn, aldoende leert men.
Het fietsen was een andere uitdaging. Bij de turisten Information hadden we gevraagd of er in de buurt nog fietsenroutes waren. Ja daar was er wel 1 en vanuit Neukirchen was de weg, naar die route toe, uitgepijld. Er was nog een tweede weg die iets makkelijker te fietsen was en tevens korter (?). Ik heb de gepijlde route geprobeerd te verkennen, maar dat was niet zo'n succes, want de boordjes hingen schots en scheef. In het dorp hinterbuchberg stond een boordje dat naar links wees. Dus ik daar naar beneden. Onderaan gekomen wist ik dat ik hiet niet goed zat. Verdammt nog mal. Dan maar weer terug waar ik vandaan kwam. Dat moet hoog geweest zijn, want ik ging met een vaartje van 50km/u naar beneden! En inderdaad, halverwege de klim naar boven stond ik geparkeerd. Het laatste stuk, ben ik maar naar boven gelopen. Vervolgens de weg doorgereden en dat stuk klopte weer aardig. Totdat het weer tegenstrijdig werd en toen heb ik op de kaart gekeken hoe ik via de andere kant terug kon fietsen. Met het nodige klim en daal werk kwam ik weer terug bij het hotel.
Daags erna zouden we de fietsroute opzoeken via de makkelijke weg. Het was inderdaad een stuk makkelijker te fietsen tot een bepaalde kruising. We zijn linksaf omhoog gegaan en dat was weer een stevige klim. Voor Bram was dit een teken aan de wand (van de berg), tot hier en niet verder. We zijn maar terug gefietst, want het had geen zin om verder tegaan. De terugweg was goed te doen. Halverwege kwamen we bij een weg die ik de dag ervoor nog was geweest en waarvan ik wist dat deze bovenop redelijk vlak was. Er moest alleen even geklommen worden om er te komen. Valt wel maar niet mee, maar wel een mooi uitzicht op de omgeving. Het laatste stuk was goed te doen.
Ik had diezelfde dag nog aangegeven dat ik het laatste stuk zelf nog een keer wilde fietsen. Dat heb ik ook nog gedaan, ook voor de broodnodige conditie. Het was goed te doen, wel zwaar, maar je leert op een gegeven moment ook hoe je het beste omhoog kunt fietsen. Onderweg kwam ik nog iets speciaals tegen. Voor iemand die het niet boeit zou het niet gemerkt hebben, maar ik kwam onderweg de nieuwe Seat Leon tegen. Zelf had ik voor de dinsdag na de vakantie een proefrit met deze nieuwe Leon voor de boeg.
Tripjes
Tijdens onze vakantie zijn we bij verschillende tripjes gemaakt. Als eerste zijn we naar het Bayersicher Tierpark geweest, althans dat was de bedoeling.
Kleine Arbersee
We zijn met de auto naar het dierenpark gegaan om daar een dag door te brengen. We hebben de auto geparkeerd en zijn naar de eerste kassa gelopen die we tegen kwamen. Ik vraag om twee kaartjes en aan de andere kant vroegen ze hoelang we wilden blijven. He?... je kan toch zolang blijven als je zelf wilt. Afijn, 2 a 3 uur. Vreemd, nou we zullen wel zien, er stonden al meer mensen. Toen zagen we dat we in een treintje moesten stappen... voor een rondrit door het dierenpark? Nee we hadden twee kaartjes gekocht voor de Kleine Arbersee. Wij hadden geen idee wat het was maar dat zouden we snel genoeg weten. We reden met het treintje de Kleine Arber op. Dat blijkt een berg te zijn waarop de kleine Arbersee zich bevindt. Inderdaad See is duits voor een meer. Onderweg naar boven werd ons het een en ander over de omgeving verteld en ook over de Arbersee. Deze ligt op 915 meter hoogte. Boven aangekomen zien we een echt schitterend berg meer, dat gevormd is tijdens de laatste ijstijd en dat is ver voor onze tijd :-)
Het is een kleine meer (Kleiner Arbersee zegt niets over de grootte van het meer maar over de berg waar het op ligt) dat tussen de bergenwanden in ligt. Rondom het meer ligt een wandelpad dat in ongeveer 3 kwartier te lopen is. Wij hebben rustig de tijd er voor genomen om te genieten van de mooie doorkijken, de schitteringen op het water en het uitzicht. In het meer liggen een drietal eilanden. Het schijnt dat deze eilanden drijven en niet vastliggen, maar sinds een paar jaar liggen ze op dezelfde plaats.
Ondanks het feit dat we eigenlijk naar het dierenpark gingen hebben we onverwacht een prachtige tocht naar dit meer gemaakt en dat was zeer de moeite waard. Een geluk bij een ongeluk om het zo maar te zeggen.
Bayerwald Tierpark
De volgende dag zijn we weer terug gegaan om alsnog naar het dierenpark te gaan. In het Bayerwald Tierpark huizen vooral dieren die in het bayerischer Wald leven of weer uitgezet gaan worden. Een van de laatste dieren die weer uitgezet is, is bijvoorbeeld de lynx geweest. Het zijn prachtige dieren om te zien. Net als de wolven. Je wilt ze in het wild liever niet tegenkomen, maar toch blijven het pracht beesten. Zelf heb ik een tshirt gekocht met een opdruk van een wolven roedel.
Een ander indrukwekkend dier was het rendier. Er liepen ongeveer 6 rendieren bijelkaar, een paar vrouwtjes met jongen en een mannetjes rendier. Deze laatste had me een mooi en groot gewei op de kop staan, prachtig.
Verder hebben ze ca. 100 verschillende diersoorten daar rondlopen. Een bijzondere was de albino ree. Verder herten, rendieren, elanden, wisenten, (roof)vogels, otters, wezels, slangen en nog veel meer.
Localbahn Museum
Het localbahn museum in Bayerisch Eisenstein is een treinmuseum. Dit museum vertelt de geschiedenis van het Bayerische Ostbahn. Het museum is ondergebracht in een voormalig locomotief loods. De loods heeft zeven sporen, waardoor er zeven treinstellen ondergebracht konden worden. Om de treinen op het spoor te brengen werd de draaischijf voor het gebouw gebruikt. Deze draaischijf werkt nog steeds en wordt door het museum gebruikt om de verschillende treinstellen binnen op te stellen.
In een deel van het gebouw was een tentoonstelling met foto's met bijschrift. In het reparatie komplex zelf stonden verschillende oude stoom locomotieven, diesels en electrische treinen opgesteld. Sommigen verkeerden in goede staat, anderen weer helemaal niet. Het oudste stuk dat ze hadden staan was een treinwagon ergens in 1870. Deze mocht niet verder gerestaureerd worden, erg jammer. De verschillende stoomlocomotieven waren van het kleine soort. Niet de grote stoomlocs van 15 a 20 meter lang.