15 Jaar OSP

Dit jaar, of eigenlijk vorige jaar, bestond OSP 15 jaar. Het idee was ontstaan in een pizzeria in Zwitserland. Om dit heugelijk feit te vieren was iedereen uitgenodigd om naar Zuid Limburg te komen, naar Valkenburg aan de Geul. Daar huist het chateau St Gerlach. Mijn eerste gedachte: Hey dat ken ik, Herman Finkers zat daar ook op een berg.

Bij aankomst was het inchecken en vervolgens melden voor een lekker kopje koffie of thee met uiteraard een Limburgse vlaai, we zijn er niet voor niets :-). Het was ook een unieke gelegenheid, want iedere OSP-er was die dag aanwezig. Na wat gebabelt te hebben werden we verrast met een nieuw OSP tenue: Jas, Sjaal en cap. Er leuk en zeker toen zeer praktisch wat het begon behoorlijk af te koelen.

Schietfestijn

Op de uitnodiging stond een heel programma uitgewerkt, want we zouden daar niet alleen komen voor de mooiegeid er moest ook 'gewerkt' worden. We begonnen met een drietal uitdagende sporten: Roosjes schieten, Handboog schieten en kruisboog schieten.
We werden opgedeelt in drie groepen. Ons sterrenteam bestond uit: Merlijn, Reinout, Fast Eddy, Jurgen, Petra, Gerrie, Pleuni, Katelijn. Wij begonnen met het roosjes schieten. Het was in de plaats gekomen van het kleiduif schieten, maar het schijnt dat het kleiduiflanceerapparaat stuk was. Jammer dat had ik graag nog een keer willen doen.

Afijn we begonnen redelijk met roosje schieten. Je moest wel oppassen dat je jezelf niet raakte, want de kogeltjes wilden nog wel eens terugketsen van het doek. We begonnen met elk 12 kogels, daarna nog eens 3 per persoon. Het ging bij de een wat beter dan bij de ander, maar uiteindelijk hebben we 16 roosjes geschoten.

Daarna door naar het handboog schieten. Het doel stond ongeveer 20 meter van ons vandaan en de pijlen halen een snelheid van ongeveer 100km/u. Daar staat gelukkig geen bekeuring op. Er waren twee onderdelen.
Eerst proberen zoveel mogelijk punten bij elkaar te schieten. Er stonden twee doelen en we konden twee groepen vormen, 4 mannen en 4 vrouwen. Battle of the sexes? Nee, gezonde competitie om elkaar te stimuleren om zoveel mogelijk punten te schieten. Eerst mochten we twee keer inschieten. Bij mij ging dat niet geweldig, maar het doel werd in iedergeval geraakt. In het begin was het vooral wennen aan de boog. Hoe hou je dat ding vast, hoe moet je richten en hoe reageert de pijl. Wij hadden Petra. Zij is rechts, maar ziet met d'r rechteroog niets. Dat is er lastig, maar soms scoorde ze verrassende resultaten. Ik zelf ging steeds beter schieten en begon er steeds meer schik in te krijgen.
Als tweede het piramide spel. Nee niet kaartjes sturen en geld overmaken, maar proberen het aantal punten te raken zoals ze op papier staan. 1x5, 2x6, 3x7, 4x8, 5x9 en 6x10. Om de tijd te beperken werden er een aantal afgehaald. Tevens werden 4 ballonnen geplaatst die als joker fungeerden. In dat geval mocht je zelf bepalen welk punt je ervoor wilde invullen. Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Als advies kregen we mee. Gewoon op het midden blijven richten, wellicht dat je dan de ballon raakt.... Helaas konden we binnen de tijd niet alle punten bij elkaar schieten.

Door naar het kruisboog schieten. We hadden al het verhaal van Willem Tell gehoord, nu konden we in zijn huid kruipen. Het bord bevatte in dit geval 3 doelen. De snelheden van de pijlen ga hier richting de illegale snelheid van 200km/u. Daar wil je niet achter staan. De eerste keer dat ik schoot, richtte ik op het bovenste doel, maar ik raakte degene linksonderin... mmm. Ook zagen we dat bijna alle geschoten pijlen links van het midden zaten. Dus wilde je de roos raken, dan moest je dus rechts van de roos mikken. Maar dat valt niet mee, automatisch ga je toch voor het midden.

Na afloop werden de punten bijelkaar opgeteld en de uitslag werd gegeven. De uitslag was alsvolgt:

• Op de laatste plaats, team 3. Dat waren wij.
  
• Op de tweede plaats, team 2.
  
• En de winnaars is dus, team 1.

Gefeliciteerd team 1. Helaas voor hun was er geen eerste prijs, maar kreeg iedereen een zak met limburgse chocolade sterretjes. Erg lekker overigens. Toch nog een hele presatatie om derde te worden... oke, dat was tevens laatste. Dat is net zo iets als op maandag zeggen dat het alweer bijna weekend is.

Diner

Daarna konden we de sleutels van onze kamers ophalen en konden we ons ook klaar maken voor het diner. Voor die tijd verzamelen in de bar waar nog even wat gedronken kon worden. Daar viel 1 paar op, namelijk Sandra en JC. Sandra kwam binnenlopen met een prachtige geel/oranje jurk en JC met bijpassend oranje gilet en vlinderstrik. Compliment.

Daarna konden we opstappen om naar de ruimte te gaan waar het diner opgediend werd. Het was een grote bovenruimte, met in het midden een lange tafel en aan de zijkanten een aantal kleinere tafels die we later op de avond nog nodig hadden. Boven de lange eettafel hingen gigantische ijzer kroonluchters. Geweldige entourage voor een diner. Alle 25/30 mensen vonden een plek aan deze tafel.

Het diner werd begonnen met een mosterdsoep, gevolgt door een buffet van tortelinies gevuld met rundvlees, pasta gevuld met spinazie en rundvlees mix. Voor de broodnodige vitaminen stonden er nog een paar schalen met extra groenten. Het smaakte lekker. Als toetje kregen we fruit met mousse.

Moordspel

Daarna moesten we ons uit de voeten maken, want de hoge priester en hoge priesteres der Mercurianen moesten het een en ander voor bereiden, maar niet voordat we onze geheimen uitgereikt kregen voor de personages van het moordspel.

Buiten werd over en weer gevraagd: Wie ben jij en tot welke familie behoor je. Er waren 4 families en iedereen was op zoek naar zijn/haar vader, moeder, broers of zussen. Zo kwamen er vreemde figuren naar voren. Omdat er te weinig vrouwen tot het gezelschap behoorden, waren een aantal mannen (Martijn, JC ea) die een vrouwelijke rol moesten vertolken. Dat maakte het hele verhaal nog komischer, hoewel je niet van een komische situatie kunt spreken als je het hebt over een moord.

Na enige tijd werden we door onze hoge priester naar binnen geroepen. Het was Merlijn die gekleedt was in een wit gewaad en op blote voeten en ik kan je vertellen dat het buiten niet warm was. Binnen werd het hele verhaal uit de doeken gedaan. Wat er ontdekt was en welke feiten en geruchten er rond gingen over de moord op onze geliefde leider Burk. Daarna werden alle families naar hun tafels geleidt voor het eerste familieraad. Hierin kon je vertellen wat je wist aan de andere familieleden, als je dat kwijt wilde, maar ook als verzoek dat ook een ander jouw iets zou vertellen.

Na een paar minuten was het wisselen en werden de familieleden verspreidt om met anderen te praten om te kijken wat zij konden vertellen, of dat zij konden helpen met dat gene dat jij al wist. Niemand wist wie de moordenaar was, ook degene die de moord had gepleegd wist het niet. Iedereen kon het geweest zijn. Dat maakte dit spel zo goed.

Een een volgende familieraad werd er nog wat extra info verspreid en we kregen elk ook een persoonlijk doel. Als we antwoord hadden op de vraag van het persoonlijk doel en je had 7 munten verzamelt, dan kon er een kijkje worden genomen in de zwarte kamer. Deze kamer bevatte clou over de moord en hoe deze gepleegd zou zijn.

Tegen 23:00 (geloof ik) werden we bij elkaar geroepen en werd de uitslag bekend gemaakt. Eerste werd verteld wie en hoe de moord was gepleegd. Een heel verhaal, maar de uiteindelijke winnaar was Marco(s). Hij had zowel de moordenaar als het hoe, wat, waar en waarom ook goed. Was verdacht, maar misschien was hij echt zo goed. Als prijs kon hij de rest van de avond verder puzzelen, want hij kreeg een legpuzzel. De rest werd bedankt voor de eer en het onderzoek en daarmee werd de rest van de avond ingeluid.

Nadronk

De rest van de avond was gezellig zitten, praten en dat alles onder het genot van een drankje. Je zag mensen drinken waarvan je dacht dat ze niet dronken. Het werd steeds gezelliger. Jammer dat tegen 2:00 uur de tap dicht ging, maar als hint werd gegeven dat de bar nog tot 3 uur open zou zijn. Dus daar zijn we nog met een aantal naar toe geweest. Daar aan gekomen konden lekker neerploffen in de banken onder het genot van een biertje of whiskey, maar voor je het weet is het 3 uur en moet je weer verder. Verder?? Er is verder niets meer open. Dan maar naar bed. Toen kwam iemand op het idee om de mini-bars te gaan plunderen en dan te verzamelen in een van de appartementen om daar nog eventje door te gaan, want het was veel te gezellig om er al een punt achter te zetten.

Met een kleine groep zijn we naar de kamer van de Marco's gegaan alwaar nog een biertje, cola, bacardi of whiskey gedronken werd. Op het moment dat ik een BaCo begon te drinken was het voor mij een teken dat het genoeg was. 4 Uur ben ik er vantussen gegaan, want voor de volgende dag hadden we afgesproken met deze groep dat we om half 11 zou gaan ontbijten. Later hoorde ik dat iemand op de bank in slaap is gevallen en dat hij na een half uur toch maar naar bed is gedirigeerd. (Ik zal geen namen noemen Marco V).

Overnachting + ontbijt

Het slapen beviel goed. Groot twee persoons bed en het raam iets opgezet voor de frisse lucht. Ik weet niet of het veel uitgehaald zou hebben, maar dat het raam opstond vond ik s' morgens minder prettig. Op het terrein stond ook een kapel met een klokkentoren. Mijn kamer keek uit op het middenterrein en daaraan stond ook deze kapel. Elk uur werd het aantal keren van het uur met de klok geslagen, maar om 9 uur brak de hel los en begonnen de klokken 5 minuten lang er op los te slaan om de mensen naar de kerk te roepen. Nou ja, dan maar wakker blijven en ik voelde met niet eens zo beroerd. Een TV op de kamer is dan ook handig om de tijd verder door te komen. Om half tien Jisse eens geprobeerd wakker te maken, maar die reageerde niet. Heeft hij klokken niet gehoord dan? Later hoorde ik dat hij ze inderdaad niet gehoord had. Even lekker douchen. Om 10 uur werd ik door Marco V gebeld. Hij had een belletje kregen waar we bleven voor de ontbijt. De rest was om half 10 al gaan ontbijten. Kwartier later belde Frans: "Gaat het. Komen jullie nog ontbuiten." Ondertussen was Jisse ook het bed uit gekomen samen met een kater. Hij zou niet de enige zijn. Op weg naar de ontbuit bleek dat Marco V ook nog niet helemaal helder was. Afijn snel ontbijten, want om 11 uur hadden we een presentatie. De ontbijt smaakte goed. Niet iedereen was het daar mee eens in het kader van: "Ik weet niet of ik het binnen hou".

Zondag morgen

De presentatie werd gehouden in een wat kleine ruimte waar iedere OSP-er een plek vond. De aanhang mocht zichzelf even vermaken, maar er is voldoende te zien in de omgeving. De presentatie was over de geschiedenis van OSP, wanneer het ontstaan is, met welke personen, in welke pizzaria en daarna het verdere verloop tot vandaag en daarna over de toekomst waar men denkt met OSP heen te gaan. Als laatste nog wat financiele zaken die er volgend jaar gaan veranderen, zoals lease auto, ziektekosten verzekering, levensloopregeling enz.
Tijdens de presentatie was duidelijk dat ook andere mensen een zware avond achter de rug hadden. Ja het valt niet mee, zo'n avondje zuipen met OSP-collega's :-)

Na de presentatie hadden we nog even tijd om een frisse neus te halen. We zijn de natuur ingetrokken om een korte wandeling te gaan maken. We liepen over een pad door de weilanden heen waar ook de koeien liepen, dus oppassen waar je je voeten neer zet, sjit. Achterlangs liep de geul, maar daar zijn we niet langs op geweest tijdens deze trip. Wel liepen we een kant op dat geen uitzicht bood om terug te komen naar het chateau. Dan maar dwars door het weiland, maar er zaten ook drassige stukken tussen waar je tot de enkels tot zou kunnne wegzakken, maar dat hebben we ook weer overleeft. Op naar de lunch.

Dit was het laatste wat we hier zouden doen. Daarna was het kamers ontruimen, kijken of we Marco boven water konden krijgen, uitchecken, afscheid nemen en weer onderweg naar huis...... Mmm, dat ging mij eigenlijk iets te snel. Het zou leuk geweest zijn om met een paar mensen in de buurt nog een wandeling te maken, maar er bleef niemand over.

Dat was het einde van een zeer geslaagd OSP weekend. Iedereen heeft het, volgens mij, goed naar zin/haar zin gehad. Of dat echt zo is horen we tijdens het kerstdiner, want dan is bijna iedereen er weer. Dar wordt foto's kijken en napraten.

De groeten.

PS. En gelukkig hebben we de foto's nog.