Prinses Juliana

30 Maart 2004
Gelegenheid: Begrafenis van Prinses Juliana

_{Juliana wordt geboren 30 april 1909 te 's Gravenhage als dochter van Hendrik van Mecklenburg (1876-1934) en Koningin Wilhelmina (1880-1962). Zij trouwt op 7 januari 1937 te 's Gravenhage met graaf Berhnard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter von Lippe-Biesterfeld (geb. 1911 te Jena), prins zur Lippe-Biesterfeld (1916). Zoon van prins Bernhard Kasimir Friedrich Gustav Heinrich Wilhelm Eduard von Lippe en Barones Armgard Kunigunde Alharda Agnes Oda von Cramm. In september 1936 verloven prins Bernhard en prinses Juliana zich en op 7 januari 1937 werd het (burgerlijk) huwelijk gesloten gevolgd door het kerkelijke huwelijk in de Grote Kerk. prinses Juliana overleed op zaterdag 20 maart 2004 om 05:50 uur op 94 jarige leeftijd in het bijzijn van haar drie dochters Beatrix, Margriet en Irene en haar man prins Bernhard.}

Op een weekend waren een paar vrienden op bezoek hebben hadden we het erover om naar de begrafenis van Prinses Juliana te gaan. Waarom? Hoofdzakelijk om het een keer meegemaakt te hebben. Een koninklijke begrafenis maak je niet elke dag mee.

30 Maart ben ik samen met een vriendin Judith richting Delft vertrokken met de trein. Onderweg werd ik gebeld door een collega die vertelde dat het om 8uur 30 al 4 rijen dik rondom de nieuwe kerk in Delft stonden. Mmm, benieuwd of we uberhaupt wat te zien krijgen.

Bij het binnenrijden van Den Haag HS reden we over een spoorbrug. Onder de brug liep een weg waarlangs allemaal militairen in gelid stonden opgesteld. Dus ook hier kwam de begrafinis stoet langs. Wij zijn hier uitgestapt, want hier was het nog lang niet zo druk als in Delft. Dan kunnen we hier de stoet goed bekijken.

Na een half uur wachten kwam de stoet in de verte de weg opgereden. Langzaam maar zeker. De militairen langs de kant stonden in ere-groet opgesteld. Vooraf gegaan door ruiters van politie en andere onderdelen. Vervolgens de paarse lijkenkoets met bovenop witte veren. Bij het langs komen kon je nog een schim zien van de kist. Het was een sobere koets. Daarachter reed de koets met de 4 oudste kleinzonen van Juliana. Het aanzicht van de hele stoet was een prachtig gezicht, alsof je een paar eeuw teruggaat in de tijd. Al die prachtige oude kleurijke kledij.

Nadat de stoet voorbij getrokken was zijn we weer terug gegaan naar het station om onze tocht voor te zetten naar Delft. Dit hadden we in iedergeval gezien.

Bij aankomst in Delft blijkt dat de stad op alles is voorbereidt. We kregen een plattegrond van de stad Delft met de route die de stoet zou rijden, tevens stonden er de zones op die afgesloten waren. En dat zijn natuurlijk net de mooiste plekken om te staan :-(

Van de reis naar Delft krijg je dorst, dus hebben we eerst een welverdient kopje koffie gedronken om vervolgens de stad in te trekken. Kijken waar we een goed uitzicht zouden hebben. Eerst kijken in de richting van de Nieuwe Kerk, maar daar was geen doorkomen aan. Bij het oversteken van de route hadden we zicht op de militairen die langs de weg stonden opgesteld. Dat is toch een prachtig gezicht, indrukwekkend wel.

We kwamen uit op Oude Delft, een straat met een gracht er tussen. Juist doordat er een gracht tussen zat had je een goed overzicht wat er aan de andere kant gebeurde, ondanks de 3, 4 rijen die voor ons stonden.

Het was leuk om te zien dat alle agenten de huizen in de gaten hield om erop te letten dat alle ramen dicht waren. Niets werd aan het toeval overgelaten. Aan de overkant van de gracht stonden militairen van de Koninklijke marine opgesteld als erewacht. Respect voor die mensen, want ik weet uit ervaring dat het niet meevalt om meer dan 2 uur stil te moeten staan. Ook wij, die wel konden bewegen, hadden moeite met wachten. Het voordeel was dat het prachtig weer was. De zon scheen volop.
Net voor 12 uur begonnen de klokken van de (oude) Kerk naast ons te luiden ten teken dat de stoet in aantocht was. Net voor Delft is de stoet een flink stuk groter geworden. Het werd nu vooraf gegaan door verschillende militaire blaaskapelen en drumbands. Tevens was de stoet uitgebreidt met een koets met daarin de vier dochters van Juliana, waaronder Koningin Beatrix. Alles bij elkaar was het een prachtig gezicht, ondanks de minder prachtige gelegenheid.

Ondanks dat we aanwezig waren bij een begrafenis hebben we er een mooie dag van gemaakt. Na die tijd nog even lekker op het terras gezeten om een beetje bij te praten over wat we gezien hebben.
Ondanks dat ik niet echt iets gemeen heb met het koningshuis vind ik het toch iets bijzonders hebben. het geeft toch een bijzondere sfeer aan zo'n begrafenis en hetzelfde geldt ook voor andere koninklijke aangelegenheden.