Verslagen

Oerol Terschelling

Foto's: click
10 t/m 13 Juni 2010

Oerol, het grootste Kunst en Cultuur festival in Nederland. En om dat mogelijk te maken, gebruiken ze het hele eiland Terschelling. Overal op het eiland kom je voorstellingen, kunst tentoonstellingen of andere kunst/cultuur projecten tegen. Een aantal zogenaamde paspoort projecten zijn gratis te bezoeken/bezichtigen, voor andere moet je betalen. De betaalde voorstellingen worden in de voorverkoop al kaarten aangeboden. Meestal blijkt dat vooraf de grootste en mooiste voorstellingen al uitverkocht zijn, maar er bestaat nog altijd de kans dat je tijdens Oerol alsnog aan kaarten kunt komen.

FF/Stapmaatjes op Oerol

Het festival is voor iedereen. Dit jaar ben ik weer gegaan en nu samen met vrienden vanuit de Friendship Factory en Stapmaatjes. De groep zou zo'n 13 man zijn (4 man en 9 vrouw :-)
Donderdag heb ik de auto volgegooid en heb Lisette en Perry opgehaald om samen naar Harlingen te rijden. Ondertussen had ik het adres gekregen waar we onze auto konden parkeren, dus hoefde ik niet meer te zoeken waar het ook al weer zou zijn. Na een goed uur rijden parkeren we de auto bij Oostpoort en worden we met een busje naar de haven gebracht inclusief al onze bagage. Als we terug komen worden we ook weer netjes opgehaald, dus perfect geregeld.

Bij de haven is het nog even wachten voordat we kunnen vertrekken, maar ondertussen arriveren ook andere Oerol vrienden. Zij hebben de langzame boot van 3 uur en wij de snelle boot van kwart voor 3. Achteraf was het leuker geweest om samen op 1 boot te zitten. Voor volgend jaar :-) Voordeel van de snelle boot is dat je met 45 minuten over bent. De aankomst op Terschelling is dan ook snel daar. Spullen pakken en van de boot af. Van te voren is al afgesproken waar we gaan camperen, namelijk Camping de Appelhof. In de zomer een beruchte jongeren camping, tijdens Oerol een oerol camping. De Appelhof heeft een busje naar de haven gestuurd, zodat we onze bagage erin kunnen leggen en zij vervoeren het naar de camping. Heerlijk geregeld is dat. Dan kunnen wij zonder bagage met de bus richting de camping. We stappen in Formerum uit. Hier huren we fietsen. Deze zijn echt nodig als je het eiland rond wil komen. De verhuurders hebben weer gouden tijden, want binnen een paar dagen zijn bijna alle fiets verhuurd.

Op de camping aangekomen blijkt alles nog lekker rustig te zijn. Inschrijven en een plekje zoeken. Niet zo moeilijk, want alles is nog vrij. Na een klein uurtje hebben we onze tenten staan. We staan dicht in de buurt van de douche gebouwen, maar op voldoende afstand om er geen last van te hebben. Een half uurtje later rijden Yvonne en Sasja binnen met de volgepakte Arosa. Zij hebben de volledige campeeruitrusting mee zoals: grote potten en pannen, afwasbak, bqq, gaspitjes, en 2 tenten.
Niet veel later arriveren ook de fietsers de camping: Wendy, Jolien, Karin en Onno. Ook zij zetten hun onderkomen op en wij kijken rustig hoe iedereen lekker bezig is. Tegen half 7 heeft iedereen de tent staan en is ook Naomi gearriveerd en wordt het tijd om weer kennis te maken met het Wrakkenmuseum, onze uitvalbasis voor alles: eten, drinken, schuilen. Als we binnenkomen is het al gezellig, maar gelukkig is er nog een tafel vrij. Eerst even proosten en een daghap bestellen. Iedereen besteld de daghap en op het moment dat ik aan de beurt ben is de daghap op :-( Das pech hebben, geen nasi/bami, maar een lekkere sate :-) Het eten was heerlijk en we waren er ook aan toe na zo'n lange dag reizen en bouwen.

Tegen 9 uur 's avonds komen de laatsten binnen, Frank en Sita. In de tijd dat zij hun tent op bouwen, gaan wij met een groep even een avondwandeling maken. Terschelling is een groot eiland met een paar dorpjes en voor de rest natuur. Wij lopen tussen de uitgestrekte weilanden door, (althans dat vermoeden we, want het was erg mistig die avond), tussen het 'lawaai' van grutto's, kievieten, snippen en scholesters (ik heb er vast een paar niet gehoord of gezien). Na een uurtje nemen we een kijkje op de dijk om het waddengebied te bekijken en we worden bijna overhoop gelopen door een kudde schappen, maar dat laat ons niet afschrikken. Sasja jaagt de 'wanabee shoarmas' of 'lamskoteletjes' (schapen) de stuipen op het lijf door hard op ze af te lopen :-). Verder is het genieten van de schimmige zonsondergang.

Na de wandeling hebben we de avond afgesloten bij het Wrakkenmuseum. Het was 's avonds lekker weer,dus hebben we buiten gezeten en daar vloeide het lokale vocht rijkelijk. Het was heel gezellig tot in de late uurtjes. Je merkte dat het de eerste avond was, want de volgende morgen was niet iedereen even fit of wakker. Maar voor een eerste avond mochten we niet klagen.

Dag 2 De tweede dag begon met het ontbijt. Al vanaf half 9 zaten de eersten al aan het ontbijt. Yvonne was al naar de winkel geweest om ontbijt te halen en langzaam maar zeker kwam iedereen uit de tent. De een wakker, dan ander niet wakker en sommigen ergens daar tussenin. Maar het ontbijt was voortreffelijk. Van gewoon een lekker bolletje tot een gebakken ei en onder het toezicht van een lekker zonnetje. Maar dat duurde niet lang. Vanaf een uurtje of half 1 begonnen het te regenen. In eerste instantie gingen we de tenten in, maar na een tijdje hebben we onze toevlucht moet zoeken in het Wrakkenmuseum. Daar was het droog en ook lekker warm. Bakkie koffie erbij en spelletjes spellen.
Wendy en ik zijn bij een iets droger moment naar de winkel gefietst om te pinnen en daar hebben we ook een paar kaarten en yathzee meegenomen. Terug in het wrakkenmuseum waren we het eerste pakje kaarten al snel verkocht. Das snel verdiend :-) Anderen speelde skip-box en wij speelde yathzee. Later kwamen Frank en Sita ook meespelen. Zij hadden 's morgens nog een voorstelling bijgewoond. Nog een paar keer yathzee gegooid. :-) Ik was eigenlijk de beste maar ja, dat wil niet zeggen dat je wint :-(

Tegen het einde van de middag werd het eindelijk droog. We zijn eerst naar festival terrein Westerkeyn gegaan om de officiele opening van Oerol bij te wonen. Maar voor die tijd hebben we eerst gegeten. Een lekkere lasagna of een Penne funghi was het dagmenu bij deze tent. Na het eten hebben we ons rond de lange tafel/loopplank verzameld. Daar werd het geopened door kyteman vanaf het fonteinbar. Daarna werd het 'Manifest van Oerol' opgedragen in de vorm van een gedicht door Ramsey Nasr. De opening werd afgesloten door Kyteman met band. Helaas konden ze niet meer dan 2 nummers spelen, want ze bestonden als band nog maar 2 dagen :-)
Na de opening hebben we nog wat kleine optredens gezien. Daarna zijn we naar Midsland gefietst. Toen we door de straat liepen kwamen we langs een koffie tent, 'Passie'. Onno had gelezen dat daar een koffiekunstenaar zijn kunstje deed, namelijk heerlijke koffie zetten. Hij was speciaal vanuit Arnhem 'overgevlogen' om tijdens Oerol koffie te maken bij 'Passie'. Ondanks dat ze eigenlijk op het punt stonden dicht te gaan, mochten we toch no geen bestelling opgeven. Hij vertelde vervolgens over z'n werk en daaruit bleek met hoeveel passie hij met koffie bezig is. Dat was wel fasineerde om te zien. Wellicht dat we een dagje Arnhem kunnen doen en zijn cafe eens opzoeken.

Ruben Hoeke Band: In Midsland gingen we verder naar de 'Zwoelie Troelies' die een leuke show weggaven. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de camping. Vandaaruit zijn we met een man of 6 naar West-Terschelling gefietst voor een optreden van de beste gitarist van 2008 bij te wonen. We weten nog niet of het de gitarist van 2008 van Terschelling of Nederland was, maar dat maakt niet uit, want hij Ruben Hoeke met z'n band was geweldig. Het concert vond plaats bij Braskoer. Van buiten een cafe, maar daarachter een grote zaal. Het was erg gaaf. De band speelde rock en blues en dat is helemaal mijn muziek. De gitaarsolos waren erg gaaf.
In het begin stond het geluid erg hard en hebben Wendy en ik ons even rustig teruggetrokken in het cafe gedeelte. Daarna waren de oren een beetje gewend en zijn we de dansvloer opgegaan om daar even helemaal uit ons plaat te gaan. Na afloop zijn we rustig aan weer richting Formerum gefietst en hebben we ons voor onze tenten gezet een hebben nog een fles witte Port soldaat gemaakt. We hebben geprobeerd het heel rustig te houden, maar schijnbaar is dat niet gelukt, zo hoorden we de volgende dag :-)

Dag 3 's Morgensvroeg was het weer moeilijk uit bed komen, maar het weer was weer een stuk beter. Eerst lekker ontbijten en in dit geval met een gekookt eitje van Frank. Afgesproken was met vandaag een aantal paspoort locaties te bezoeken. Samen met Wendy, Jolien, Oscar, Perry, Naomi en ik hebben we de fiets gepakt en zijn eerst richting Westerkeyn, omdat Perry z'n paspoort niet weer kon vinden. Later bleek deze ergens in zijn tent te liggen.

Kristal Helder:
Een doorlopende dans door vier slanke, 6 meter hoge stalen torens. De Bibberende Torens worden aangemoedigd door Windvanger. De voorstelling bestaat uit drie delen (Atto di Nascita, Gioia di Vivere, Convoglio Funebre) en duurt ongeveer 5 minuten. Download de bijbehorende muziek en verdere aanwijzingen via www.kristal-helder.nl/bibtor.
De eerste locatie was de 'bibberende torens'. Vier draadstalen torens en een toren met een windmolen die bewegen op de muziek. De torens waren uitgerust met een servo met een lood dat ronddraaien en dat zorgde ervoor dat de torens bewogen. Niet dat het nodig was, want het waaide behoorlijk. Het is wel grappig om te zien hoe de mensen rondom de torens staan/zitten. De een rustig op de grond zittend en genieten van de muziek en kijkend naar de torens, de andere uitleggen hoe het in elkaar zit en hoe het volgens hun werkt.

Vereniging Natuurmomenten:
De natuur doet weer mee in de voortdurende strijd om de aandacht van de consument. Weg met dat stoffige imago, zo sexy heeft u de natuur nog nooit gezien! Een Natuurmoment voor het hele gezin: even onthaasten en veilig genieten van het beste dat de natuur te bieden heeft.
Na een fietstochtje door de duinen kwamen we uit bij een project waar je even op de naam moest letten: Natuur Momenten. Een paar 'boswachters' vertelden dat ze twee kleine lusjes hadden uitgezet en dat ze langs de routeverschillende natuur momenten hadden uitgeligt. Hoe of wat, dan zouden we tijdens de wandeling wel zien. Twee lusjes, ik geloof dat we bijna een uur onderweg zijn geweest, maar het was wel de moeite waard. Op verschillende plekken langs de route hadden ze borden geplaatst met een rond kijkgat erin. Als je door het gat keek, werd je op een 'Natuur Moment' geattandeerd. Dat kon zijn: een vogelkastje, een klein eikenboom van 2 cm en soms hele rare momenten. Verderop hadden ze een aantal brancard staan waar je op moest liggen. Nu werd je zicht gericht naar boven op het Natuur Moment waar de wind de toppen van de bomen laat wiegen en de wind ruizen.
Verder hadden ze boxen op stelten staan. Als je je hoofd hier stak, keek je meestal door een gekleurde glazen raam en zag je de wereld in het blauw, paars of oranje. Dat maakte het allemaal wel bijzonder. Zoals zegt na een uurtje komen we terug en nemen we nog een souvenier mee: een flesje geconcenteerde boslucht, zodat we de tocht thuis nog een keer konden herbeleven :-)

Daarna werd het tijd om ons innerlijke te denken. We zijn naar Lies gefietst om daar iets van een lunch te krijgen, maar ondertussen was het ook al weer half 3. Aangekomen bij hotel de 'Walvisvaarder' namen we een lekker bak warme koffie/thee/chocolademelk. Tevens werden we lekker gemaakt dat er waarschijnlijk nog wel soep was, maar helaas, die was op. Dan een lekker appelgebak erbij, helaas die was ook op :-( Dan maar een krentebol. Terwijl wij aan het bijkomen waren, hebben Frank en Sita ons ook gevonden en zijn we, nadat het weer droog was geworden, samen verder gegaan naar een volgen natuur project.

Tricyclique Dol:
Laat je zintuigen ontwaken op de grens van de werkelijkheid. Tijdens een bezoek aan Terschelling in november ontsproot het idee om de komende twee jaar te werken aan een route vol geluid- en beeldinstallaties, verspreid over het hele eiland. Een poetische zoektocht naar de ontwaking van de zintuigen.
Dit project heeft een opbouwtijd van ongeveer twee jaar. In die twee jaar zouden ongeveer 20 voorstellingen zijn in en om de natuur, waarbij een element was weggelaten. Bijvoorbeeld. Boven op een heuvel stond een boom die ronddraaide, maar er was geen wind. Verderop in het water was ook wat. We moesten even zoeken en zagen drie zwarte pijpjes waar schoteltjes uit omhoog schoot. En wij maar denken, wat is er weggelaten....... geen idee. We lopen om het vennetje heen waar dus volgend jaar veel meer te zien is. Ik kom nog met iemand aan de praat die vertelde dat er iets in het water moest zijn dat 'het scheren van een steen over het water' moest voorstellen. Aha, dat was het dus. Het was de steen die er niet was. De schoteltjes die naar boven schoten moesten de plekken voorstellen waar de steen het water zou raken. Tja, je moet er maar op komen. Het project stelde dus nu nog niet veel voor, maar reden genoeg om volgend jaar weer te komen, toch?

Sir Ian & De Goeij:
Voor Oerol bouwen singer/songwriters Sir Ian & Hidde van Schie hun eigen speelruimte. Op de plek waar ook twee keer per dag een akoestische optredens plaatsvinden kan men, in een door Hidde van Schie speciaal ontworpen installatie even rustig zitten en picknicken
De laatste voorstelling was aan de andere kant van de weg, waar twee singer/songwriters zich een plek hadden vervonden waar ze hun eigen muziek ten gehoren gebracht. Het was een fijne, rustige plek, waar iedereen een kon bijkomen. Maar het weer gooide roet in het eten. Het begon lichtjes te regenen en iedereen pakte z'n spullen op en ging weg. De muziekanten maakten nog snel hun nummer of en pakten toen ook hun boeltje bijelkaar. Daarmee kwam een abrupt einde aan een fijne afsluiting van de dag.

Het was tijd om weer terug te gaan. Onderweg fietsten we langs de toegangsweg van het 'Paradise nudist beach'. Overal langs de weg hadden we borden staan die er op wezen: onderbroeken verboden, opgepast naakte mensen, enz.. Terug bij de camping blijkt dat er nog iemand gearriveerd was van stapmaatjes. Roderick metg z'n allen geholpen de tent opzetten. Bellen met Yvonne en Sasja leerde dat zijn in Midsland zaten en keken of ze daar konden eten. We probeerden het in het Wrakkenmuseum. Daar was het vol en wij besloten ook naar Midsland te gaan. Onderweg komen we Yvonne en Sasja tegen die geen plekje konden vinden in een restaurant. Dus wij naar Midsland om het wel te proberen. Na wat proberen en rondlopen vonden we bij 'Het wapen van Terschelling' eindelijk een terras waar we met ons 10-en konden zitten. Daar hebben de meesten een lekkere deutsche schnitzel gegessen. mmm. Ook het biertje ging er wel in. Het andere doel van ons ritje naar Midsland was een optreden van 'Speelman en Speelman', maar die hebben we gemist, mede omdat we nog ergens koffie wilde drinken. Voor de koffie vonden we een plekje binnen in een eetcafe, waar het gelukkig lekker warm was. De bediening renden van hot naar her en uiteindelijk konden we ons lekker warme vocht bestellen. Ook Onno en Karin hadden ons gevonden. Voor Perry en mij was dit alweer de laatste avond, dus hebben we daar nog een biertje gedronken. Daarna was het tijd om een terugtrekkende beweging te maken naar de camping.

Maar natuurlijk naar het Wrakkenmuseum en daar vonden we de rest ook weer terug in opperbeste stemming. Wendy en ik hebben nog even van een avondwandeling genoten en samen gekeken hoe de sterren aan de hemel staan. Dat alles onder het toeziende oog van een paar wakende schapen. Oppassen dus..... Nadat we uitgekeken waren zijn we weer richting Wrakkenmuseum gelopen om daar mijn laatste avond af te sluiten en dat alles tussen fijne vrienden en onder het genot van een jutterbitter. Ik ben redelijk optijd naar bed gegaan om nog een redelijk aantal uren te kunnen slapen.

Dag 4 De dag van vertrek. Het opstaan viel niet mee. Ik merkte dat ik, ondanks de 7 uur slapen, nog steeds ontzettend moe was. Het schijnt dat het 's avonds voor onze tent best wel rumoerig was geweest, maar daar heb ik niets van mee gekregen, dus geslapen als een blok. Maar wel even gezellig met z'n allen voor de laatste keer ontbijten. Lekker broodje, koffie, eitje erbij, kan niet beter.
Dan wordt het tijd om de boel in te pakken: rugzak inpakken, matje oprollen, tent even laten drogen en inpakken en alles weer een plek geven. Uitchecken en de spullen inleveren, want ook het bagagetransport van de camping naar de haven was weer goed geregeld. Dan komt het moment van afscheid nemen. Boehoe. Afscheidt nemen van al die fijne, gezellig mensen. Van Wendy en Jolien, Sasja en Yvonne, Naomi, oscar en Roderick. Nog niet van Karin en Onno, want die zouden we bij de haven nog tegen komen. Samen met Lisette en haar vriend Michel (die zaterdag nog even was overgekomen), Perry, Frank en Sita fietsen we terug naar Fomerum om de fietsen terug te brengen en om de bus te pakken naar West-Terschelling. Het duurde nog even en dus zijn we een paar haltes verder gelopen voordat we op de bus stappen. Aangekomen in de haven nemen we afscheid van Lisette en Michel, want die hadden de boot van half 3. De rest gaat nog even de stad in, totdat het voor Perry en mij tijd wordt om terug te gaan naar de haven om onze spullen op te pikken. We zijn nog vroeg. Even koffie drinken en later een bakje kibbelingen met patat om de honger te stillen. Ondertussen staan wij op het punt om de boot op te stappen, maar Karin en Onno hadden we nog niet gezien. Nou ja, das dan jammer. Toen de boot op het punt stond om te vertrekken zagen we twee mensen in een natte poncho staan en daar stonden ze dan, helemaal verregendom ons toch nog te kunnen uitzwaaien. Daaaggg, Karin en Onno, nog veel plezier de komende dagen. Dag Oerol, tot volgend jaar........

In de boot staan de TV's aan met voetbal er op. Oh ja, het WK is ook begonnen. Ik wil nog wel kijken, maar mijn ogen willen eigenlijk alleen maar dicht. Ik moet straks nog wel een stukje rijden. Na 3 kwartier meren we af in Harlingen en pakken we onze spullen. Dan is het wachten op onze taxi. Na een kort belletje blijkt dat de afvaarten een beetje doorelkaar heen lopen, waardoor onze taxi iets aan de late kant is, maar ach, dat maakt allemaal niet meer uit. Een korte rit brengt ons weer bij de auto. Afrekenen, instappen en wegwezen. In een streep rijden we terug naar Amsterdam. Zet Perry thuis af en rij gelijk door naar huis om daar in een te zakken op mijn lekkere luie stoel, aaaaahhhhh heerlijk zitten...... rust.

Een einde van een heerlijk lang weekend camperen met een hele fijne, gezellige groep. Ik mis het gezamelijk ontbijten en de bij behorende gezelligheid, maar toch was ik ook weer blij om terug thuis te zijn. Tja, alleen de volgende dag weer werken en jarig zijn en voetbal kijken. Het leven is zwaar :-)