Back to
Verslagen

Verslagen

Winter op de bosbaan

In november 2011 stonden er grote koppen in de kranten: Dit jaar krijgen we een horror winter. Perioden met extreme koude, temperaturen naar de -20 graden enz. We zouden met de kerst ingescheeuwd raken, maar niets van dat alles. Althans niet in Nederland. In de alpen gebieden genoten ze al vroeg in het seizoen van de vers gevallen sneeuw. Dus de wintersporters gaan een goed jaar tegemoet.

Ondertussen is het in Nederland niet verder gekomen dan 5 tot 10 graden boven nul en een witte kerst zit er ook niet. Nou als dit de horror winter moet worden, dan valt het nog wel mee. Of je moet het andersom bekijken, het is juist geen winter, geen sneeuw, geen temperaturen onder nul, geen schaatsen. Dat kan voor een winter liefhebber natuurlijk ook een horror senario zijn.

Ondertussen is de natuur helemaal van slag. Overal zie je knoppen in de bomen groeien, narsissen en crocussen steken de koppen al boven de grond. Dat is wel erg vroeg, maar met temperaturen van rond de 10 graden voelt het ook aan als een heerlijke lente dag.... tot halverwege januari. De temperatuur kruipt naar het vriespunt en zakt er zelfs even onder. Komt ie dan toch? Nee de volgende dag stijgt de temperatuur weer naar boven nul.

Maar dan, eind januari. De temparatuur daalt en daalt. De weersvoorspellingen hebben het over -5 tot -9 graden in de nachten. De eerst week van Februari blijft het vriezen en komt de winter echt in Nederland aan. Het begint te sneeuwen. 3 Februari: In het midden en westen van Nederland valt ongeveer 10 cm sneeuw. Het is een prachtig gezicht, maagdelijk witte landschappen met her en der de sporen van dieren en vogels. De sneeuw blijft ook lang liggen vanwege het koude weer. Maar de sneeuw heeft ook een keerzijde. Het treinverkeer is compleet van slag. De eerste dag was er geen treinverkeer in het hele land. De wissels hadden het zwaar. Sneeuw alleen is geen probleem, maar grote ijsbonken die van de treinen op de wissels vallen vormen een probleem. Ook op de weg grote chaos. Lange files door het hele land maakten van de avondspits een van de langste, rond de 830 km en het kreeg daarmee een plaatsje in de filetop 5 allertijden.

Tegen het einde van de dag vraag een collega of hij eventueel met me mee terug naar Amsterdam kan rijden voor het geval hij niet met de trein terug kon. Prima. Hij vertrekt naar het station in Amersfoort en een kwartier later komt hij terug. Kan ik toch mee rijden? Op Amersfoort reed geen enkele trein meer. Dus maakten we ons op voor een lange terugreis vanuit Amersfoort naar Amsterdam. Voordat we op de A1 waren, hebben we stapvoets gereden. Daarna op de A1 zagen we een vrachtwagen met 80 op de linkerbaan voorbij stuiven. Het was helemaal niet zo druk als gedacht, althans richting Amsterdam. Nou dan zal het bij Amsterdam wel vast staan. De navigatie gaf helemaal geen files op mij traject.. ?? Tot aan Amsterdam was het 80km/u rijden en het was goed te doen. Het was dat er op de A10 net een BMW zich in de vangrail had gereden, anders had ik bijna niet gemerkt dat het druk was onderweg. Nadat ik mijn collega bij Station Zuid had afgezet, had ik wel even moeite om bij het stoplicht weg te komen. Alles bij elkaar was ik in minder dan een uur thuis. Normaal rij ik er 30 toto 45 minuten over. Niet gek. Hoezo 830km file :-)

De sneeuw blijft lang liggen vanwege de temperaturen. 's Nachts daalden de temperaturen richting de -20 graden. En dan begint in Nederland de koorts uit te breken. De elfstedenkoorts wel te verstaan. Voor het eerst sinds 1997 komen de friese elfsteden commissie weer bij elkaar. Het ziet er goed uit, maar op bepaalde plekken weer niet. De wind en de sneeuw zijn de grote boosdoenders. Door de sneeuw kan het ijs niet dikker worden en voor de tijd is het ijs nog niet dik genoeg om het sneeuwvrij te kunnen maken. Heel Friesland is uitgelopen om te helpen de route sneeuwvrij te maken. Zelfs het leger wordt ingezet, maar het mocht niet baten. De elfstedentocht 2012 gaat niet door.

Maar wij Nederlanders laten ons niet tegenhouden met het niet doorgaan van de elfstedentocht. Overal in het land zijn ijsbanen en meren genoeg. De eerste week gingen m'n vriendin en ik op weg voor een wandeling in het Amsterdamse bos en we zagen dat er mensen op de bosbaan aan het schaatsen waren. Wow, de bosbaan is dicht en in plaats van een wandeling door het bos hebben we de wandeling verlegd naar de bosbaan. Dit blijven aparte momenten waar je van te voren niet over nadenkt. Dat het natuurijs is blijkt wel. Als we rustig over het ijs lopen, hoor je hier en daar wel eens iets kraken onder je voeten. Gewoon doorlopen, het moet dik genoeg zijn, maar toch lopen er even rillingen over de rug.

De week erop zijn we wezen schaatsen op de Poel in het Amsterdamse bos. Een groot meer, helemaal dicht gevroren. Langs de buitenkant van het meer hebben ze een baan schoongeveegd met een totale lengte van ongeveer 2,5 kilometer. We hebben net mijn schaatsen bij de slijper opgehaald en daarvoor waren ze al geen 2 jaar meer gebruikt. De eerste meters is het toch even wiebelen op de schaats, maar na een korte verkenning zijn we gelijk voor de grote ronde gegaan. Zoals het ook bij natuurijs hoort zitten er ook scheuren in het ijs waar je even omheen moet schaatsen. Goed uitkijken waar je gaat. Verder was het mooi ijs, maar we waren zeker niet de enigsten op en het meer. Het is zaterdag het ziet er naar uit dat dit de laatste mogelijkheid is om nog te schaatsen. Voor de zondag zijn weer hogere temperaturen voorspeld en na het weekend is het gebeurt en gaat de temperatuur weer richting de 5 graden.
Het was een gezellige drukte en je had de mogelijkheid om naar andere plekken te schaatsen. Dat maakte het nog mooier dan het al was. Vooral bij Bovenkerk had je die mogelijkheid. Een smal paadje was vrijgemaakt, onder een brug door en je komt uit bij een lokale ijsbaan. Vandaaruit kon je nog verder schaatsen. Dat was er leuk gedaan en dat maakte het een beetje avontuurlijk.

Daarmee dacht ik dat het klaar was met schaatsen. 's Avonds zijn we naar Zieuwent gereden voor een verjaardag en we zouden overnachten. Thuis raden ze aan om eerst te gaan rijden en in Amsterdam te gaan schaatsen, maar in plaats daarvan hebben we eerst een bezoek gebracht aan de ijsbaan in Zieuwent. Het is een ondergelopen weiland en ik was daar al in geen tijden meer geweest. Het ijs lag er goed bij. Na ruim twee uur zijn we vertrokken en zijn we onderweg gegaan naar het westen. Voorbij Amersfoort begon de temperatuur al boven nul te komen en ook begon het te regenen. Hebben we toch mooi nog een uurtje kunnen schaatsen op zondag. Als we eerst naar Amsterdam waren gereden, hadden we het niet droog gehouden en waarschijnlijk ook niet kunnen schaatsen. Daarmee kwam een einde aan het schaatsen op natuurijs en daarmee ook aan de winter in Nederland.

De twee weken winter is toch te boek komen te staan als een strenge winter. Daarvoor moet het twee weken lang matig vriezen en 3 dagen streng vriezen. Ik zelf heb -15 op de auto thermometer gezien, maar in het oosten is het ook -20 en kouder geweest.

Horror winter? Nou niet direct, maar het is lang geleden dat het zo koud is geweest.