In Nijmegen worden we ontvangen door een doedelzak band. Gezellig maar verder geen tijd voor. Eenmaal aangekomen op de Wedren weet ik niet hoe snel ik moet zitten. De gedachten van: "Als het morgen weer zo gaat, dan kap ik er mee" spelen door m'n hoofd. Gelukkig zit Wendy me op te wachten en dat was erg prettig om even die aanspraak te hebben en het van je af te praten.
