6e 4Daagse

Daar gaan we weer

2004. Het is alweer twee jaar geleden dat ik voor het laatst in Nijmegen was om te lopen, maar dit jaar gaat het weer gebeuren. Voor mij wordt het de 6e Vierdaagse van Nijmegen.

Dit jaar loop ik samen met 2 vriend(in)(n)en. Stanley en Adriana. Twee jaar geleden heb ik al samen met Adriana gelopen, toen liep ze 40km. Dit jaar is haar doel om de 50km te lopen.
Stanley loopt voor de eerste keer mee. Voor hem is het allemaal nieuw, maar ook hij gaat voor de 50km.

De voorbereiding

Op 3 januari liepen we dit jaar al onze eerste kilometers. Dat is voor mijn doen heel erg vroeg, maar deze keer was het een meteen goed raak, namelijk 42km. Oke, het was verdeeld over twee dagen, namelijk de 2 daagse van Egmond. Deze wandeltocht was een paar weken voor de bekende halve marathon van Egmond. Ook hier heb ik aan deelgenomen, zij het wel op de afstand 7km.

Over het algemeen zijn de trainingtochten goed verlopen. Adriana heeft bijna alle tochten op haar website beschreven.
Tijdens de eerste 50 km tocht leek het bijna mis te gaan. Adriana had het er erg moeilijk mee, maar ze heeft de tocht uitgelopen. Een paar weken later nog een 50 en daar ging het een heel stuk beter.

De laatste training is een twee daagse geworden. 42.192 meter in Lichtenvoorde en zondag 30km in Doetinchem.

Lichtenvoorde, Achterhoek, is de buurt waar ik vandaan kom. Ik al vaker deze marathon gelopen. Het is altijd leuk om in je eigen buurt te lopen en zeker als je ook langs thuis op loopt.
Het begon 's morgens al goed, want ik stapte het bed uit en had erg last van m'n lies. Tijdens het lopen werd het in eerste instantie niet beter. Zelfs zo erg dat ik na 8km eraan heb gedacht er bij de eerste rustplaats uit te stappen. Langzaam maar zeker ging het steeds beter, zelfs zo goed dat ik moest oppassen dat ik de rest er niet uit liep. Zou niet netjes zijn, eerst zelf niet mee kunnen komen en daarna de rest eruit lopen.

Bij een rust in Harreveld ging de telefoon over. Moeders, hoe laat we in Zieuwent zouden zijn? Ongeveer drie kwartier lopen. Oke, dan zou de soep klaar staan. Aangekomen in Zieuwent was er een rust plaats bij de Supermarkt. Ik vroeg of ze daar soep hadden. Hadden ze niet. Zeg ik: Oke, dan ga ik wel naar de overkant. Want daar wonen mijn ouders en daar stond de soep wel klaar.
Tijdens deze loop was het ook duidelijk dat Adriana ook niet helemaal lekker in haar vel zat. Vooral haar voeten wilden niet echt mee helpen. Dat was vooral de laatste 10 km te merken. Het liep net erg hard meer, maar we hebben het samen uitgelopen.

De volgende dag ging het naar Doetinchem. Het was bij Adriana al snel duidelijk dat het vandaag ook niet zo goed zou gaan. De plannen waren eerst om 40 te lopen, maar naar wijs beraadt, hebben we besloten er maar 30 te doen.
Het was duidelijk dat het een rustige tocht zou worden, waar we dan ook de hele dag voor hebben uitgetrokken.

Later zou blijken dat Adriana iets met haar voet had, ze loopt er niet recht op. De voet is gaan irriteren en dat maakt dat je niet lekker loopt. Van een podotherapeut heeft ze speciale zooltjes gekregen, maar deze kunnen alleen met dichte schoenen gedragen worden. Zij loopt echter op Teva's, zeg maar wandelsandalen.

Dit heeft ook andere gevolgen, namelijk dat ze waarschijnlijk besluit om de 40km te gaan lopen. Zij kan dit doen, omdat haar reguliere afstand 40 is. Voor ons, als mannen, zou dat niet kunnen. (Het is ook altijd hetzelfde. :-)

Sponsort By Veritas

Dit jaar worden we ook gesponsord. We hebben een tijdje geleden met iemand van Veritas gesproken die hoorde dat we mee zouden lopen met de 4daagse van Nijmegen. Het leek hun wel een leuk idee om ons te sponsoren. Ze zouden kijken wat er in hun mogelijkheden zou liggen om op korte termijn nog wat te regelen. Tijdens de trainingstochten hebben we ook al vaak een Veritas cap op gehad.

Woensdag voor de week van Nijmegen kwam Adriana bij mij binnenlopen met een groot pakket in haar handen van Veritas. Het pakket bestond uit een Veritas cap en aan computer rugzak. Oke, die rugzak gaat natuurlijk niet mee tijdens het lopen, maar de cap gaat zeker op.

Winckelsteeg

De week zal op donderdagmiddag beginnen. Dan gaan we naar de 4daagse camping 'De Winckelsteeg' om een plaats te reserveren. Dit jaar zijn we voorzien van een caravan van de ouders van Adriana en 1 of 2 kleine tenten. De ouders van Adriana kunnen niet eerder dan zaterdag naar Nijmegen komen, dus moeten we voor die tijd al een plaats hebben, want als we zondag aankomen dan zijn de plaatsen met stroom allang weg en waarschijnlijk de laatste standplaatsen ook. Dus donderdag gaat er in ieder geval 1 tent mee en een lang stuk afzetband om de ruimte af te bakenen. Dit is van ons!!!

Afijn, donderdag dus naar Nijmegen geweest, maar de camping was al zo goed als vol. De plaatsen met stroom waren allang weg. In eerste instantie konden ze ons alleen nog een plaats op veld 8 aanbieden, maar ik hoorde bij een ander dat ze het over veld 1 hadden en dat zit dan wel weer aardig, optimaal is anders.
Nadat we een plek toegewezen hebben gekregen, zijn we gelijk begonnen met het op zetten van de tenten. Eerst mijn 4 persoonstent, vervolgens Stanley zijn tent op de andere hoek van onze plaats en als laatste ook nog de tent van Adriana. De tent in het midden moet zondag plaats maken voor de caravan.

Alle 3	Stanley	Adriana	Jurgen

Het was maar goed dat we besloten donderdag naar Nijmegen te gaan ipv vrijdag. Dan waren waarschijnlijk alle plaatsen op deze camping vergeven.
Na wat napraten met een van de ander vierdaagse lopers die bij ons in de buurt staan, kregen we te horen dat het woensdag helemaal een gekkenhuis was geweest, met wachttijden van 5 uur en honderden meters lange caravan file voor de ingang. De eerste stonden dinsdagavond al voor de deur te wachten. (Het moet niet gekker worden). Zelfs op maandag heeft de politie al mensen moeten wegsturen.

Zelf gaan wij zaterdag naar Nijmegen om ons daar alvast in het feestgedruis te storten, want ook de wandelaar moet aan zijn vochtgehalte denken :-)

Week van Nijmegen

Op deze pagina ga ik voor dit jaar bijhouden hoe we de week zijn doorgekomen.
Ik zal niet de week zelf de site bij werken, maar als jullie willen weten of ik de dag uitgelopen heb, dan is er ook een link op de 4daagse site, waar wij te volgen zijn.

Onze loopnummers zijn:

Adriana haar loopnummer zal waarschijnlijk veranderen als ze de 40km gaat lopen.

Feestdag 1

Zaterdag 17 juli is het dan eindelijk zover. We gaan naar Nijmegen om een week lang af te zien. De eerste twee dagen met feesten en in de week zelf ook nog eens 4 dagen lopen.
We zijn de zaterdag overdag in eerste instantie met zijn drieen. Dan kunnen we vast de alle spullen op plaats zetten, de camping verkennen, welke WC is handig voor ons, welke douches, wel of niet met de fiets.
Omdat we geen elektriciteit hebben gaan we de koelkast op gas aansluiten. Kijken of dat wil werken. Voor de zekerheid hebben een extra koelkastje meegenomen, die ook op gas werkt, naast de koelkast die in de caravan zit.

Aankomst

Zaterdag zijn Adriana en ik tegen 13.00 uur aangekomen. De tentjes stonden nog netjes op de plaats, alleen er was een tentje bijgekomen.... eh, dat was niet de bedoeling. We hadden een lijn langs ons 'territorium' getrokken om aan te geven dat deze ruimte voor ons gereserveerd was. Had men over het hoofd gezien, of niet begrepen. Afijn, de beheerders er bij gehaald en het hele verhaal nog een keer vertelt, want op die plaats zou de volgende dag een caravan komen te staan.
Onze Engelsman (daar was het tentje van) deed niet moeilijk. Hij begreep dat een foutje was in de organisatie. Gelukkig hoefde hij niet ver te verhuizen, namelijk aan de andere kant van ons en met zo'n iglo-tentje was dat een kwestie van de gehele tent opbeuren en 15 meter verderop weer neerzetten.

Kei gaaf

Wij hebben onze auto uitgepakt en de tenten ingepakt. Wat was het lekker warm die dag. Ondertussen zagen we de bewolking wel toe nemen. De auto even weggezet en even naar het winkeltje om te kijken wat ze daar zoal hebben. We stonden op het punt het winkeltje te verlaten, toen het plotseling begon te regenen en hagelen. Nou, ik heb wel eens hagel zien vallen, maar hier kwamen geen hagelsteentjes uit de lucht vallen, maar hagelkeien, er zaten exemplaren tussen van 2 cm!!!! Daarna klaarde het weer op en zijn we over de camping gelopen om te kijken of we misschien nog bekenden tegen zouden komen.

windje

Later op de dag kwam Stanley binnenrijden. Op dat moment begon het weer donker te worden in de lucht, donker, zeg maar gerust zwart. Zo'n dreigende lucht zie je niet vaak. Toen brak de hel los, zware wind stoten teisterden onze tenten. Ik zag m'n tent helemaal bewegen op een manier dat ik dacht, blijf staan.... en dat deed ie gelukkig.
Daarna begon het flink te hozen. Het kwam met bakken uit de lucht vallen. Wij zijn naar de tribune vertrokken om het geweld daar te aanschouwen. Het duurde zeker een uur voordat het wat minder werd. In de tussentijd belden twee vrienden van mij op om te zeggen dat ze onderweg waren naar Nijmegen, maar dat ze de auto maar even langs de kant van de weg hadden gezet ivm het weer.
Door de regen werden ook veel barbecue feestjes abrupt beeindigd. Een stel jongeren die naast de tribune stonden gingen vrolijk verder op de tribune. Wij begonnen ondertussen ook wel zin te krijgen in een kop koffie en zijn naar de kantine gegaan. Ik heb nog nooit zo'n lekker kopje koffie gehad, maar na zo'n dag smaakt alles lekker.

Interview

Toen we rustig in de kantine zaten om biertje te drinken werden we aangesproken door mensen van de 4daagse radio die op onze camping stonden. Of iemand van ons mee wilde doen. Adriana zei dat ze dat wel wilden doen. Discussie onderwerp was of het wel of niet leuk was wanneer er tijdens de vierdaagse feesten geen grote bandnamen meer komen.

Feesten in de stad

Tijdens het interview kwamen Bram en Wilbert binnen. Ze waren er helemaal klaar voor om de stad in te gaan. In de tussentijd was het ook weer droog geworden en de rest van de avond is het ook droog gebleven. Ik had ze geadviseerd de fiets mee te nemen, want we zitten op ongeveer 20 minuten van het centrum vandaan.
In de stad was het lekker druk, maar de regen heeft wel veel mensen thuis gelaten. We hebben wat rondgelopen, langs verschillende pleinen op gelopen, hier en daar even een lekker biertje gepakt. We zijn de avond geeindigd aan de Waalkade waar die avond Di-Rect zou optreden. Dat was erg gaaf. Het was relatief rustig, want 2 jaar geleden was het zo afgeladen dat je er niet meer bij kan komen.
Later zijn we nog verder gelopen. Het valkhof was veranderd in een grote modderpoel, maar we moesten er wel even door.

En zo kwam er een einde aan een afwisselende dag. Bram en Wilbert weer naar huis en wij doken onze tentjes in afwachting wat de volgende dag zou brengen.

De Zondag

Zondag is de dag dat de ouders van Adriana zouden komen met de caravan, maar dat was pas tegen de middag.
De ochtend was redelijk laat voor camping termen. Normaal zijn mensen op een camping er lekker vroeg uit, ontbijten om 7.30 of 8.00. Ik was even buiten om 8.30, maar er was nog niemand te zien op het hele veld.
Na het ontbijt hebben we de fiets gepakt om de buurt een beetje te verkennen.

Caravan

Tegen het middag uur moesten we terug zijn, want tussen 12 en 13 zouden de caravan arriveren. Het was wel weer mooi weer, dus in de tussentijd hebben we lekker van de zon genoten, beetje bijkleuren.

Om de caravan op te zetten moest eerst de tent van Adriana weer afgebroken worden. Er werd gedacht dat de overgebleven ruimte een beetje krap was, maar achteraf bleek het meer dan voldoende. Nadat de ouders van Adriana waren gearriveerd, hebben we de caravan op plaats gezet, de voortent opgezet en daarna even bijkomen en een lekker bakkie koffie drinken.

Ophalen Controle Kaart

Op maandag moet de controle kaart voor de eerst loopdag worden opgehaald. Tevens gaan we een 'parkeer' kaart halen voor de fietsenstalling, om tijdens de wandeldagen de fiets bewaakt achter te kunnen laten.

Een paar weken geleden hebben we de bevestigingskaart gekregen. Dit is tevens de kaart die je nodig hebt om de controle kaart voor de eerste dag op te halen. De kaart bevat een loopnummer. Zoals hierboven al is aangegeven kan je met dit loopnummer, de thuisblijvers op de hoogte houden door naar de 4daagse site te gaan om te kijken of je de dag hebt volbracht of niet.

Tegen 10.00 uur zijn we naar de stad gefietst. Het is er nog vrij rustig. Eerst voor de fiets stallen en daarna de wedren op. De Wedren is de startplaats van de 4daagse. Dit is ook het centrum voor alle andere 4daagse zaken.

Adriana stapt zoals verwacht toch over naar de 40km. Daarvoor moet ze zich melden bij het informatiecentrum, waar de omruilactie plaats vindt. Kosten: 12,50 euro.
Stanley en ik begeven ons naar ons starthok. Het blijkt helemaal niet druk te zijn, integendeel. Stanley stond helemaal vooraan en heb ongeveer 4 man voor me. Maar het duurde alsnog 20 minuten voordat we aan de beurt waren, want de centrale computer is ermee gestopt. Nadat de storing verholpen was waren we binnen 5 minuten klaar, inclusief looppas, controle kaart en een zak met reclame materiaal.

Daarna nog wat spullen kopen. Eerst in de souvenirs shop. Ik wilde nog graag een 200km badge hebben die ik op m'n heuptas kan naaien en een speld van de 4daagse. Degene die ik gekocht heb, bevat de tekst: "Willen is kunnen" Dat is wel een goede verwoording waar de 4daagse voor staat.
Daarna door naar de New Balance tent. New Balance is de hoofdsponsor van de Nijmeegse 4Daagse, dus zij verkopen ook de officiele 4Daagse shirts. Elk jaar dat ik loop vind ik het leuk om zo'n T-shirt aan te schaffen. Daarnaast heb ik ook een ander New Balance shirt gekocht, zo'n ademend shirt en lekker ligt en nog een paar wandelsokken. Daarmee ben ik uitgekocht en kunnen we terug naar de camping.

Terug op de camping hebben we alle folders doorgelezen en wat gegeten. Op maandag zijn ook alle winkels open, dus zijn we 's middags teruggefietst naar de stad om nog wat rond te kijken. In de stad zijn we in twee groepen opgesplitst. Wij lopers zijn wat rondgelopen bij sportzaken om misschien nog een laatste aankoop te doen voor de 4daagse. Stanley heeft een poloshirt gekocht met daarop het 4daagse logo plus de afstand gestikt. Het stikken werd terplekke gedaan. Was een heel mooi shirt, maar er waren bijna geen shirts meer over en er zat, helaas, voor mij geen goede tussen.

Bij terugkomst op de camping belt een collega Rolf op of hij langs kan komen. Tuurlijk kan dat. Hij werkt namelijk bij de Philips Semi-conductors en dat ligt achter onze camping. Hij was eerst van plan deze week bij ons op de camping te overnachten, maar toen hij te horen kreeg wat onze tijden waren bedankte hij voor het aanbod.
's Avonds is er niet veel tijd meer over om nog veel dingen te doen, want de volgende dag is het D-day en dat betekent: vroeg op bed, want de volgende dag gaat de wekker op 3.00 uur in de ochtend.

Heuptas klaar maken, brood smeren voor onderweg, drinken, paraplu (want regen voorspelt) en Veritas pet. Afijn, 20:30 uur het bed ingestapt en dat is nog relatief gezien laat.

Dag 1: De dag van Elst

Ik word wakker en voor mij gevoel is het ongeveer 3:00 uur. Ik kijk op m'n horloge, shit 0:30. Schiet ook niet op. Daarna heb ik elk uur op de klok gezien. Zenuwen? Vast, is niet de eerste keer dat het gebeurt.
Waar ik het meest bang voor was blijft gelukkig uit. Om 3:00 uur gaat het alarm af en het is nog steeds droog. Ik stap wakker en met een goed gevoel het bed uit. Stanley was ook al wakker en was zijn voeten al aan het verzorgen. Planning voor vandaag:

Wassen
Eten
Fietsen
Lopen
Fietsen
Liggen
Eten
Slapen

Net na 4:00 uur stappen we af bij de fietsenstalling. Het is al lekker druk. De fietskelder is afgesloten. Andere jaren kon je daar je fiets ook nog kwijt. We lopen naar het startterrein. Het is er al lekker druk, we moeten ongeveer 15 minuten wachten voordat onze Controle kaart van het eerste knipje kan worden voorzien en de eerst dag is voor Stanley en mij (droog) begonnen.

We gaan richting Lent, waarbij we als eerste de Waalbrug oversteken. Het blijft een machtig mooi gezicht om de Waalbrug bij nacht te zien liggen. Ja, om 4:30 is het nog steeds donker. Er is bij de brug een mogelijkheid om een stuk af te snijden door via een trap naar beneden te gaan. Dat wordt niet door iedereen als sympathiek beschouwt en sommigen krijgen een ware scheld kannonade over zich heen.
Nadat we Lent uit lopen wordt ik in verwarring gebracht. He... hier gingen we andere jaren altijd door de tunnel onder de brug door richting Bemmel, maar nu gaan we rechtdoor. Ohoh de route is aangepast, shit dat is van te voren ook wel aangegeven. Het blijkt dat dit maar een kleine omleiding is, later is er nog een stuk helemaal verandert en dat heeft mijn rustpauze beleid helemaal door elkaar geschopt. Op de eerste dag heb ik eigenlijk vaste rustpunten, nu niet meer dus.

Het is elke keer weer leuk om een dorp/stad binnen te lopen. Er is altijd muziek en al die mensen langs de kant. Een van de eerste leuke straten is "Via Begonia", daarna lopen we door naar Bemmel. Daar geldt hetzelfde, maar nu bij daglicht. Nadat we Bemmel weer uit zijn, is de route weer aangepast. Er moet vandaag in het begin meer gelopen worden, omdat (zo zal later blijken) de laatste lus er niet meer is ivm werkzaamheden. De route de ze daarvoor hebben uitgezocht is niet de meest inspirerende geweest. Langs de A325 richting Huissen, daarna naar Arnhem en Elden.

Ik ben ondertussen Stanley al kwijt. Hij loopt een stukje sneller dan mij en ik altijd last van opstart problemen. De eerste 10, 15 km lopen niet bij mij, waarom.... geen idee. Tegen 10 uur loop ik de brug over Elden in. Ik heb net Shoenix aan de lijn en prompt begint het te regenen. En het heeft daarna niet meer gestopt met regenen, wat een weer.

Op naar Elst dan maar. Ondertussen zijn Stanley, Adriana en ik sms'jes aan het uitwisselen hoe het met elkaar gaat en doen een poging te kijken waar iedereen zich bevindt. Ik zit niet ver achter Stanley en bij de samenkomst van de 40 en 50 komen we elkaar weer tegen. Adriana blijkt niet precies te weten waar ze zit, maar achteraf blijkt dat zij dat punt allang was gepasseerd.

In Elst is het altijd weer gezellig. Lekker druk, ondanks de regen. In het centrum hebben wij ons even droog neergezet, want overhang van winkel, om even een rustpauze in te lassen.
Na de rust zijn we weer opgestapt om ondermeer te genieten van de Heinz sandwich spread en Carvan cevitam. Dat was erg lekker. En de mensen langs de kant blijven maar staan, ondanks de regen. Het is bewonderenswaardig. Veel mensen vinden dat van dat van de lopers, maar andersom is dat ook zo, want ze blijven meestal staan tot de laatsten voorbij zijn.

Ondertussen lopen we vanaf 10 uur de hele dag met de paraplu omhoog. Het heeft een voordeel, je vingers worden niet zo dik van het bloed dat daar naar toe wordt geslingerd. De paraplu houdt je voor het grootste deel droog, maar de broekspijpen worden wel nat. Deze maken de sokken weer nat en daarmee ook de schoenen. Ik heb een groot aantal kilometers lopen soppen in m'n schoenen. Ik heb zelfs de woorden: "Mijn schoenen hebben last van hondsdolheid" gebruikt, want m'n schoenen begonnen helemaal te schuimen. Later heb ik de sokken nog een keer uitgewrongen. Dat helpt even, maar is niet voldoende. In Oosterhout aangekomen, heb ik schone, droge sokken aangetrokken. Dat scheelt enorm. Door de natte sokken krijg je weke voeten en dat is meestal een goede aanstichter voor blaren en daar zit ik niet op te wachten.

Vanuit Oosterhout gaat het de dijk op terug naar Lent richting Nijmegen. Het valt niet mee op zo'n smalle dijk te lopen wanneer iedereen een paraplu omhoog heeft. Onderweg zien we een aantal mensen onwel worden. De drukte wordt hen teveel, of misschien de onderkoeling. Veel mensen zijn vertrokken met te weinig kleding en geen regenkleding of zelfs helemaal niet.
Bij het zien van de brug is het altijd even weer zeggen: "Nee dat is niet de Waalbrug, maar de spoorbrug, het is nog even iets verder". Aangekomen in Lent is het weer lekker druk, maar van daar uit is het niet ver meer. Brug over en terug naar de finish. Nieuwe controle kaart halen, naar de fiets en terug naar de camping. Goh, wat is dat fietsen toch lekker. Even de druk van de voeten en de weg loopt ook nog eens iets naar beneden.

Resultaat van deze dag:

Ik heb geen blaren overgehouden aan deze dag, alleen natte schoenen.
Stanley heeft iets last van zijn knie, maar niets bijzonders
Adriana heeft last van haar heup en ook wel iets van haar voet, maar gaat door.

De volgende dag kunnen we weer met zijn drieen onderweg.

Dag 2: Dag van Wijchen

De tweede dag is de dag van Wijchen. Deze dag wordt beschouwd als de zwaarste dag. Als je deze dag haalt, ben je over de helft.

Het zou een droge dag worden met aan het einde van de dag weer een onweersbui. Bij vertrek is het erg mistig. Dat komt door de regen van gisteren en de heldere droge nacht. Verder is het ook warm ongeveer 18 graden en dat al om 4.30 uur.

Zoals de komende dagen gebruikelijk gaat worden ben ik de eerste 10 km niet vooruit te branden. De eerste kilometers zijn ook door Nijmegen zelf. Tussen de bebouwing en hier en daar mensen langs de weg. De route van vandaag loopt ook dicht langs onze camping op, mocht het niet zo lekker gaan, dan kunnen we gemakkelijk uitstappen en weer terug het bed in, maar dat is geen optie. En daar komt bij, ik zag het pas toen we er voorbij waren.

We lopen over de viaduct van de A73. Het is altijd leuk om over een snelweg te gaan, want de automobilisten en vrachtwagen chauffeurs zijn altijd zeer enthousiast door gebruik te maken van de claxons. Daarna gaat het rechtsaf een landweg in. Hier kun je goed zien hoe mistig het is, vooral bij de 1e militaire rustplaats. Ik heb hier een aantal foto's gemaakt die dat goed weergeven.

Vanuit het pad komen we terug in Alverna. Boven op een stellage heeft zich een dweilorkest genesteld. Dat geeft je weer een oppepper voor de volgende kilometers. Via Alverna gaat het naar Wijchen, waar we maar even doorheen lopen. Hier worden de afstanden weer gesplitst van elkaar. De 50km gaat rechtdoor naar Balgoij, waar het weer tijd wordt voor een rustpauze. Tevens is daar de eerste controle van de dag. Het is er druk, maar ze hebben wel lekkere soep. Helaas geen plaats om te zitten. Bij het vertrek van de rustplaats kom ik nog een paar jongens uit Zieuwent tegen.

Hoe gaat ie? 
Niet best. 
Valt het mee? 
Nee helemaal niet.

Ik weet echter niet of ze de vierdaagse volbracht hebben of niet.

Vanuit Balgoij gaat het de dijk op naar Niftrik. Zoals zo vaak zijn de extra lussen van de 50km, deze keer gaan we voor de verandering eens over een dijk. Je kunt niet eens zo heel ver kijken, want zelfs nu is het nog goed mistig. Verderop begint de zon er langzamerhand door te komen en trekt de mist op. Als we de dijk op gaan kunnen we aan de andere kant de 40km lopers zien gaan.

Vanuit Niftrik gaat het weer terug richting Wijchen, langs het spoor op. Net voor Wijchen neem ik nog even pauze. Daar krijg ik een sms'je met de vraag hoever ik van de samenkomst vandaan zit. Ik dacht nog een kilometer of 3. Adriana is ondertussen Stanley tegengekomen. Later zou blijken dat ik lang niet zover achter hun zit.

Wijchen is de volgende 4daagse stad. Het is weer lekker druk en ook door de samenkomst van de 40 en 50 wordt het ook onder de wandelaars weer druk. We lopen richting het centrum. Ik loop achter een paar dames die proberen het publiek wakker te zingen. Daar wil ik graag aan mee helpen en we hebben onze best gedaan. In het centrum komt alles bij elkaar, ook de 30km. Tevens worden de wegen smaller, dus het loopt er vast, maar het is wel gezellig.
Vanuit het centrum gaat het richting de Woezik. Daar loop ik toch weer met gemengde gevoelens langsop, want daar heb ik het tweede jaar besloten om er mee te stoppen. Vandaaruit de A326 oversteken om naar Beuningen te lopen. Daar krijg ik weer een sms'je dat de andere twee ook net het viaduct zijn gepasseerd. Bij het volgende sms'je begrijp ik dat zij pauze aan het houden zijn en dat ik er strak langsop ben gelopen, maar ik wil doorlopen ook omdat m'n benen net weer lekker lopen. Ik geef aan dat ik voor Beuningen nog een keer zou stoppen.

Bij de passage van het tweede viaduct ben ik gaan zitten en bel de andere dat ik onderaan het taluud zit. Een paar minuten later komen de andere twee er ook aan lopen. Ze lopen er nog redelijk fit bij, maar schijn kan bedriegen.
Na de pauze zijn we door Beuningen gelopen en daarna door naar Weurt. Ben je in Weurt, dan ben je bijna in Nijmegen. Het is de brug over, langs de energie centrale. Na de brug gaan we een stuk industrie terrein waar we eindigen in een woonwijk. Hier ook weer veel mensen langs dat kanten. Gezelligheid, muziek.

Het is nog een paar kilometer door Nijmegen, ondermeer door Via Wammus, waar alle cafe's en terrassen open zijn. Hier loopt het helemaal vast. Als we Via Wammus uitlopen komen we terecht in de straat waar ook de fotograaf zit, die gisteren de foto's heeft gemaakt. Daar zijn we even naar beginnen gegaan om te kijken of we ons kunnen terugvinden op de foto's. Stanley en ik hebben een foto gevonden, maar daar stonden we in de achtergrond er op, dus we hebben die maar niet besteld. Adriana kan zich helemaal niet terugvinden op het rolletje waar zij op moet staan.

De straat is ook hier weer erg vol. Als we naar boven kijken wordt het er ook niet beter op. Langzaam maar zeker begint het te druppelen, maar we zijn dicht bij de finish.
Het is vandaag gelukt om met zijn drieen aan te komen. Snel de nieuwe controle kaart ophalen en proberen voor de regen terug te zijn op de camping. Dat is een typisch geval van: "Jammer maar helaas". Onderweg op de fiets houdt het op met zachtjes regen, het komt met bakken uit de lucht. Tot op het bot nat komen we aan op de camping. Man man dat was erg, heb je de hele dag droog gelopen krijg je dit..... Afijn, de dag is weer volbracht.

Resultaat van deze dag:

Ik heb een kleine blaar op de kleine teen overgehouden aan deze dag, en weer natte schoenen.
Stanley heeft lekker gelopen, geen vuiltje aan de lucht.
Adriana heeft op haar nieuwe Teva's gelopen en heeft wat drukplekken op de bal van haar voet.

Met andere woorden, morgen weer met drie mensen aan de start.

Dag 3: De dag van Groesbeek

Dag drie, de dag van Groesbeek, ook de dag van de zevenheuvelenweg. Het is voor mij een dag met verschillende gemoedtoestanden geweest.

De vorige dag waren mijn schoenen weer nat geworden door het fietsen in de regen en er waren geen kranten meer om deze in de schoenen te stoppen. Ik pak 's morgens m'n schoenen en de ouders van Adriana hebben er de oude kranten van de dag ervoor erin gestopt, zodat de schoenen niet helemaal nat meer waren. Toch zijn de schoenen niet helemaal droog en daar zou ik deze dag nog last van krijgen.

Het is weer een droge dag en het ziet er naar uit dat het ook droog zou blijven. Stanley en ik zijn weer samen begonnen. De eerste 5 kilometer lopen best goed. Het lijkt er zelfs op dat ik elke dag beter start. Na die 5 kilometer komen de militairen erbij. Ik loop weer tegen een bepaald tempo vast en Stanley is verder gelopen. Het blijkt dat hij de hele dag, voor zover mogelijk achter zingende militairen heeft aangelopen. Op deze manier kon hij een goed tempo vasthouden. Ik moet zeggen, wanneer er in de buurt gezongen wordt en zeker als je zelf mee gaat zingen heeft zo zijn voordelen. Je vergeet even waar je last van hebt.

We lopen van Malden naar Mook. Ondertussen begin ik last te krijgen van m'n voeten. De kleine teen met blaar is gevoelig, de bal van m'n voet doet zeer. Dit waarschijnlijk doordat ik niet helemaal in droge schoenen ben gestapt. In Plasmolen is de eerste controle en deze ben ik best wel chagrijnig gepasseerd. Tegen 8.00 uur ben ik op een terras gaan zitten en ik had het niet naar m'n zin. "Waarom doe ik dit toch elke keer weer." Ja, zelfs ik als toch wel doorgewinterde 4daagse loper. Hieruit blijkt ook dat het niet elk jaar makkelijker wordt.
Ik wordt nog door een toeschouwer aan gesproken hoe het gaat. Antwoord: "Gaat wel, het zit mentaal een beetje tegen". Maar ik moet toch weer verder. Verbazingwekkend genoeg loop ik na de pauze in een keer een stuk beter. Waarom? Geen idee, maar het voelt weer goed aan.

Eindelijk komen de splitsingen in zicht. Eerst gaat de 30 eraf, deze heb ik niet eens gezien. Dan gaat de 40km eraf, gevolgd door de militairen. En dus zit ik nu in de lus van de 50km. Ik dacht dat na de afslag van de militairen dat ons keerpunt niet lang op zich zou laten wachten, maar dat is niet waar. We lopen zeker nog 4 kilometer rechtdoor, voordat wij mogen afslaan. Het is niet het meest interessante stuk dat we lopen, maar de afstand moet toch gelopen worden. Wel jammer dat ze daar niet meer aan doen om ook de extra lussen van de 50km wat aantrekkelijker te maken.

Onderweg kom je altijd wel vrolijke mensen tegen die met een aantal mensen wat zingen, is het toch nog een beetje gezellig. Ik loop weer richting de samenkomst van de 40 en de 50km. De militairen zijn er ondertussen alweer bij. Net voor de rustplaats heb ik een sms gestuurd naar Adriana om te kijken hoever zijn van deze plaats verwijderd is. Ze had nog geen idee, maar ver kon ze niet zijn. Dat blijkt ook zo te zijn, ik ben gaan zitten bij de rust pauze en niet veel later krijg ik een sms terug van: "waar zit je, ik zie je niet" Blijkt achteraf dat zij op een andere rustplaats zat, namelijk een paar honderd meter verderop. Daar ben ik haar tegen gekomen, net voordat we de st. Jansberg op zouden lopen. Adriana heeft een lege stoel kunnen vinden en naast haar zit een meisje waarmee we nog tot Groesbeek samen hebben gelopen.

De st. Jansberg is na mijn idee de zwaarste heuvel die we over moeten. Het is vrij lang en het brengt je naar Breedeweg. Vanaf Breedeweg staat er tot aan Nijmegen publiek, ongelofelijk, maar het is ook een schitterend gezicht om al die mensen over de heuvels te zien lopen. Adriana en ik lopen ongeveer hetzelfde tempo en daardoor kunnen we mooi samen op blijven lopen. Het andere meisje, Franci (ik hoop dat ik het goed schrijf) is met ons mee blijven lopen, maar bij het oplopen van de zevenheuvelenweg zijn we haar kwijt geraakt.

In Groesbeek is het weer heel druk met mensen. Rijen dik staan ze in de brandende zon, want het was erg warm. Net voor we Groesbeek verlaten gaan nemen we nog even een rustpauze om de zevenheuvelenweg in een keer over te kunnen. Het is vanaf daar nog ongeveer 10km.
We lopen verder samen met alle andere wandelaars. Het is druk want ondertussen zijn ook de 30km lopers er weer bijgekomen. Het lopen over de 7 heuvels is goed te doen. Deze heuvels zijn niet zo zwaar als de st. Jansberg, maar bij het oplopen van de tweede heuvel weet ik het zonet nog niet. We krijgen nog te zien dat Groesbeek een oogje in het zeil houdt en dat werd uitgebeeld door een aantal ogen langs de kant van de weg te zetten. Leuk gedaan.

Ondertussen zijn we ook zo'n beetje door ons water heen. Ik weet nog van andere jaren dat ergens langs deze weg een water verversingspost is, maar dit jaar is dat niet het geval. Berg en Dal is echter dicht bij en al voordat we Berg en Dal goed in waren, hebben we ons water al kunnen bij vullen. Geweldig dat de toeschouwers op dit soort dingen inspringen. Het is warm en dus moet er veel gedronken worden.

Adriana kreeg te horen dat haar broertje en ouders ook langs de route staan in de buurt van de finish, maar we moeten eerst nog een paar kilometer afleggen voordat we daar zouden zijn. Het zijn de kilometers door de stad. Nog een paar leuke straatjes waar het weer lekker druk is met veel mensen langs de kant.

Ondertussen hebben we al een sms binnengekregen dat Stanley al binnen is en dat hij zijn ouders is gaan opzoeken. Wij zijn dicht in de buurt van de finish en langs de kant zie ik de ouders van Adriana staan. Zij heeft in eerste instantie dat nog helemaal niet in de gaten, want ze is goed moe, maar ze is niet minder blij ze te zien net als haar broertje. Laat dat tje er maar af, want het is er een van 2 meter :-)

Na een tijdje lopen we door om de laatste controle kaart op te halen, die voor de dag van morgen. Omdat Adriana haar broertje met de motor is en haar ouders de fiets ergens anders hebben staan, fietsen we apart van elkaar terug naar de camping. Daar aangekomen zakken we eerst onderuit in een stoel. Stanley is nog niet te zien. Het was de bedoeling dat zijn ouders ook naar de camping zouden komen, maar zij konden de camping met het openbaarvervoer niet bereiken. Dat is jammer voor hem.
Het blijkt overigens dat Stanley wel een hele goede dag heeft gehad. Hij is tegen 2 uur al binnen, terwijl er pas tegen 15.30 binnen zijn.

Aan het einde van de middag wordt ik opgebeld door Gerrit. Hij wil samen met zijn vriendin Isabella 's avonds naar Nijmegen gaan en of hij langs kan komen. Natuurlijk kan hij langs komen.
Het is altijd leuk om vrienden te zien. Hij heeft zelf ook al 6 keer de 4daagse uitgelopen, dus als ik de volgende dag uitloop hebben we hetzelfde aantal keren uitgelopen en dat had ik na het eerste jaar lopen niet verwacht. :-)

Dat het niet altijd meevalt, kunnen we zien aan deze foto. Adriana heeft veel last van haar voet (blaar) en loopt daarom niet altijd even makkelijk. Gelukkig ziet het er tijdens de loopdagen beter uit.

Daarna is het tijd om ons weer op te maken voor de volgende dag, maar niet na de opmaak van de balans van dag 3:
Resultaat van deze dag:

Dag 4: Dag van Cuijk

Drup, drup, drup. Ik kijk op m'n horloge, 2.30. Shit, het begint te regenen. Als ik ergens een hekel aan heb, is dat nat worden voordat er ook maar 1 meter gelopen is. Om drie uur stap ik m'n bed uit en ondertussen heeft het ook veel harder geregend dan alleen wat druppels, maar wanner ik buiten de tent kom, valt het eigenlijk best wel mee, maar toch, je moet toch nog 20 minuten op de fiets. In de voortent van de caravan heb ik verschillende ideeen uitgedacht hoe ik met droge schoenen aan de start ga verschijnen.

Het laatste was als eerste bij me opgekomen, maar ik wist nog niet hoe ik de plasticzakken kon vastmaken. Stanley kwam met de oplossing, hansaplast tape. Probleem opgelost.

Aangekomen bij de start, blijkt het heel erg rustig te zijn. Ik denk dat heel veel mensen de regen afwachten alvorens naar de start te gaan. Maar goed, wij kunnen direct van start, nadat Stanley eerst een bakkie koffie voor ons heeft gehaald. Ondertussen is het gelukkig ook droog geworden, dus we kunnen gelijk de plastic zakken van de schoenen halen en de regenpakken weer opbergen.
Bij de start van de laatste dag voelen mijn benen eigenlijk best wel goed aan. Beter dan de afgelopen twee dagen tenminste. Klinkt gek, maar toch is het waar. De eerste 5 kilometer hebben Stanley en ik weer samengelopen. In het begin gaat het goed, daarna blijf ik vast zitten in een bepaald tempo, terwijl Stanley wel door kan gaan. Stanley, ik zie je bij de finish....

Wij lopen vandaag grote delen van de tocht anders dan de 30 en 40 km. Tot aan Overasselt gaat het nog gelijk op, maar daarna gaan wij verder en zullen we de rest pas in Beers weerzien, ook al is dat maar voor een kleine 500 meter.
Vanuit Overasselt gaat het via een dijk naar NederAsselt. Andere jaren (dat ik gelopen heb) liepen we binnen het dijkgebied, maar dit jaar lopen we er overheen. Nu kun je goed zien wat voor lint mensen er nog voor en achter je lopen. Dat is wel een leuk gezicht om te zien. In de verte zie je de Brug over de Maas liggen. Dan weet je gelijk weer hoe ver je nog moet :-(

Net voor Nederasselt sluiten de militairen weer bij ons aan. Dat maakt het wel een stuk aangenamer om te lopen, want dat brengt het publiek lekker in beweging. Je loopt jezelf net zo uit te sloven als die militairen, maar zij zien jou niet staan, maar de militairen wel, maar dat maakt niet uit. Je hebt het eigenlijk niet door, want je bent zo met jezelf bezig.
Aangekomen bij Nederasselt wordt het tijd voor een rust. Daar meldt ik via sms even aan de anderen waar ik uit hang. Van Stanley krijg ik te horen dat hij net Grave is uitgelopen. Oke, die loopt al bijna een 3 kwartier voor me uit. Dat motiveert ook lekker.

Na de rust over de brug en aan de andere kant gaat het richting Grave. Grave is weer een leuk dorpje waar weer veel mensen langs de kant staan. De klinkers maken het leuk om te zien, maar als je al 170km in de benen hebt zitten, voelt dat heel anders. Elk gaat is er eigenlijk 1 te veel.
Als we Grave verlaten gaat het via de maasdijk verder naar Gasselt. Daar wordt weer leuk muziek gespeelt en je loopt snel weer verder. Op naar Beers. In Beers komen we weer samen met de rest van de 4daagse. Echter na ongeveer 500 meter slaan wij weer rechtsaf daar waar de rest rechtstreeks doorgaan naar Cuijk. Nog even een laatste lus lopen en dan kunnen we weer met de rest richting de laatste Controle lopen. In de laatste lus wordt er weer gezongen, dat maakt het lopen weer een stukje aangenamer.
Wanneer we Vianen binnenlopen weten we dat we bijna in Cuijk zijn. Ik probeer Adriana te sms-en om te kijken hoever zij van Cuijk vandaan is. Dat blijkt bijna net zo ver te zijn, uitgaande van onze schattingen. En inderdaad, zij is net voor mij Cuijk ingelopen. Ik sta bij de samenkomst te bellen en zij blijkt doorgelopen te zijn en in een stoel te zitten onder de vlag: "Welkom in Cuijk". Kijk dat is goed te vinden. Ik zie aan haar dat ze het best wel moeilijk heeft. We spreken af om na de pontonbrug een langere pauze te houden. Door Cuijk lopen is geen enkel probleem met al die mensen. Je moet er knettergek van worden als je al die wandelaars langs ziet lopen, althans dat is wat ik vorig jaar gemerkt heb. Maar deze mensen staan er al uren en ze gaan maar door met zwaaien, schreeuwen, klappen, enz. Hulde...

De landmacht heeft zijn eigen attractie tijdens de laatste dag van de 4daagse. Bij Cuijk hebben ze een pontonbrug over de Maas gelegd. Een brug die genoeg draagvermogen heeft om tanks over te kunnen zetten. Alle 30000 overgebleven wandelaars van de 40 en 50km lopen achterelkaar over de brug heen. Geweldig om te zien. Het loopt ook geweldig, ook omdat je weet dat er aan de andere kant een rust is, de benen kunnen weer even bijkomen.

Na de rust gaat het verder richting Nijmegen. Adriana heeft nog een pilletje geslikt tegen de uitslag en dat heeft weer uitwerking op de conditie. De uitslag irriteerde verschrikkelijk en plotseling bedacht ze dat ze ook nog pijnstillers bij zich had. Dat deed weer wonderen, zodat ze minder last van heeft. Maar zowel zij als ik hebben de knollen op. Het heeft allemaal net lang genoeg geduurd. Ook mijn bovenbeen begint te protesteren, maar we gaan door tot de laatste kilometer. Eindelijk komt Malden in zicht. Aan de andere kant van Malden ligt de laatste controle, maar die andere kant is wel een heel eind weg, want Malden is nogal lang. Als ik zeg dat het zeker 2 a 3 km lang is, overdrijf ik niet. Maar dit motiveert wel even om deze lange kilometers te lopen.

Eindelijk, de laatste controle, de laatste knip van de 4daagse en we hebben het gered....... YES!!!! HIer hebben we het allemaal voor gedaan. Nu nog even teruglopen naar de Wedren, ach het is maar 7 kilometer. Vergeleken met de 200 die we achter de rug hebben niet zo veel, maar m'n benen vinden het weer meer dan genoeg.

In de buurt van de Laatste Controle zouden ook Adriana haar ouders staan. Zij was zo moe dat ze hun helemaal niet zag staan. Gelukkig voor haar zag ik ze staan en kunnen we even gaan zitten en bijkomen.

Nadat we een beetje uitgerust waren, zijn we doorgelopen op zoek maar mijn familie. Toch vreemd, eerst de dag ervoor zeggen dat ze er niet zullen zijn en dan 's morgensvroeg bellen dat ze er toch zijn. Niet verwacht, wel heel leuk. Na de laatste controle is het nog 6 kilometer lopen voor het publiek, want daar komt het op neer. Als je zo moe bent valt dat niet mee. We hebben ook al plannen gemaakt om niet het stuk via het Keizer Karelplein te lopen, maar ergens achter de tribunes langs te lopen. Maar eerst nog even zoeken als we de brug gepasseerd zijn. En daar staat mijn moeder samen met een oom van mij. Hij is ook een 4daagse lopers geweest, maar dit jaar loopt hij niet mee. Ook hier nog even bijgepraat en daarna snel door naar het einde. Gelukkig, een half uur later zijn we achterlangs geslopen, maar komen toch weer op het parcours uit. Dat nog even gelopen en uiteindelijk is daar het verlossende Wedren terrein.

Aangekomen bij de wedren kun je de medaille ophalen. Ik krijg het netje in een doosje met nummer 6 erop. Voor de 6e keer uitgelopen, Yes, geweldig!!!

Dan heb je de medaille opgehaald en dan denk je rustig naar de camping terug te kunnen. We lopen terug naar de fietsenstalling en dan is het me een partij druk daar. Je moet eerst om een hek heenlopen die maar mijn idee aan de verkeerde kant van de fietseningang is geplaatst.

Dan heb je je fiets opgehaald, moet je eerst door al die mensen heen die nergens op letten behalve dat ze met zichzelf bezig zijn. We wilden eerst via de achterkant eruit, maar die was afgesloten, omdat we daar achterlangs binnen zijn gelopen.
Wij proberen met de fiets een weg te vinden en daarbij worden niet altijd vriendelijke woorden gesproken, tief op zeg, wat is dit slecht geregeld.

Denk je met de fiets weg te zijn, kom je bij het volgende probleem. Die weg is aan beide kanten geblokkeerd, enerzijds door de route en anderzijds door de "meet een griet" ontmoetingsplaats. Daar zijn we dan doorheen gefietst. Uiteindelijk komen we bij de rotonde en toen?? We moeten een andere kant op fietsen dan dat we gewent zijn en ik heb ook geen idee waar we moeten zijn. Onderweg kom ik een bekend gezicht tegen en ik weet dat hij ook op de camping zit. Gelukkig is het niet ver meer.

Op de camping aangekomen is het lekker druk. Stanley is nog niet terug. Hij heeft zijn ouders ergens in Nijmegen ontmoet, maar ze kunnen niet met de bus richting de camping komen, was allemaal wat te moeilijk.
Maar naar een lekkere douche beginnen we weer wat op te knappen. In de tussentijd heeft Marcel nog contact gehad met Adriana en wat later op de avond komt hij samen met een vriend nog even op de camping langs. Dat is altijd leuk en gezellig, Marcel, volgend jaar mag je dat weer doen.

De plannen zijn om dezelfde dag nog te vertrekken van de camping. Eerst even eten, en dan is het de boel bijelkaar en inpakken. De auto's halen, daar de boel inladen. Jammer het zit er alweer op, maar wel weer succesvol afgesloten.

Tot volgend jaar, want tja, Adriana heeft gezegd dat ze nog een keer de 50km wil lopen en dus gaat dat waarschijnlijk volgend jaar al worden.

Dank betuiging

Een dankbetuiging, tja waarom????

Nou, dit jaar zijn we op verschillende manieren aangemoedigd. Bellen, sms'en. Het helpt erg veel, vooral als je een beetje in een dipje zit. Kun je de gedachten even ergens anders naar verzetten.

De volgende mensen wil ik in het bijzonder bedanken voor de morale steun: