Vrijdag, Dag van Hoenderloo
Het is een half uurtje vroeger dan de andere dagen, want we moeten gelijk het huisje uitpakken, want we moeten er voor 11 uur uit zijn en dat redden we niet na het lopen. Maar gelukkig valt het mee. We zijn met z'n drieen, dus kan er veel werk verzet worden in een korte tijd.
De laatste dag, is de dag van Hoenderloo. We vertrekken weer via de zijkant van het terrein om er vervolgens helemaal om heen te lopen. Daar lopen we door het bos langs een beekje op. Het beekje kronkelt door het bos heen en wij steken het water over. Verder gaat de route vandaag over grote heidevlakten. Bij een vande stukken door het bos lopen we tegen een boom aan die in drieen is gesplitst en het ligt ook midden op het pad. De enige manier om door te kunnen is door over de boom te klimmen. In hetzelfde bos is ook te zien dat het geleden heeft van de weersomstandigheden, waarschijnlijk door sneeuw en ijzel, want veel bomen hangen krom naar beneden of zijn domweg afgebroken.
Via een doorgang in een bos komen we uit in Hoenderloo. Hoenderloo is veelal bekend doordat het Nederlands voetbalelftal zich er veel eens wil ophouden. Mochten we de andere delen van het Marskramerpad gaan oppakken, dan komen we nog een keer terug, want we zijn langs een LAW richtingswijzer gekomen. Ook met het Trekvogelpad komen hier nog door. Wanneer wel Hoenderloo weer uitlopen komen we langs een klein, maar mooi kerkje oplopen, de Heldringkerk. Deze was geopend zodat deze ook van binnen te bekijken was.
Bij het verlaten van Hoenderloo lopen we tegen een schitterend geel veld aan met op de achtergrond grote bomen en daarmee gaan we terug naar de bossen en heidevelden. De wegen/paden waar we over lopen zijn door de warmte van de afgelopen dag erg droog en stoffig geworden. Je moest oppassen voor stofhappen. Langs de route zag je overal mensen het hoger op zoeken, onder de bomen in de schaduw voor een rustpauze en de nodige koelte van de schaduw. In de laatste tien kilometer moet er nog even flink geklommen worden om boven aan de rand van een groot heideveld te komen. Na de klim hebben wij ook even de benen tot rust gebracht om ondermeer te genieten van het uitzicht. Als je in de richting kijkt waar we naar toe moeten loopt er een lang lint over de heide en daar moeten wij ook nog heen.
Daarna verlaten we de bossen en heidevelden om langs een water weer terug te lopen naar de bewoonde wereld die Apeldoorn heet. Nu zien we voor het eerst ook mensen langs de kant staan om aan te moedigen. Ook kunnen we onderweg nog een kleine verfrissing nemen doordat een familie water met citroen en mint aanbood. Dat was erg verfrissend, tevens konden de waterfles weer bijgevuld worden. Maar dan komt toch echt het einde inzicht. De laatste loodjes. Aangekomen bij het startterrein blijkt dat het lekker druk is geworden, want de meeste mensen blijven even hangen om te vieren dat ze de vierdaagse hebben volbracht en vrienden en familieleden die de wandelaars opwachten. Wij echter gaan voor de medialle onze eerste. Het is wel een mooie en zeker de moeite waard om voor gelopen te hebben.
Hiermee komt ook een einde aan ons avontuur in Apeldoorn, want wij stappen in de auto om weer richting Amsterdam te vertrekken.