Dag 20: Cusco
Sexy Woman en de afsluiting van de vakantie.
Heerlijk, vandaag konden we voor de verandering eens een keer uitslapen. Ik was wel redelijk vroeg wakker, maar wel uitgerust. Vandaag zouden we tegen half 10 naar de stad gaan om te ontbijten en om vervolgens naar Sacsayhuaman te gaan, een Inca site boven Cusco. Ik liep wat achter met het schrijven van m'n reisverslag, dus was ik boven gaan zitten waar het droog was. Nadat ik uitgeschreven was, werden Tiny en Wendy ook wakker en hebben we nog even bijgepraat. Daarna was het ontbijten.
We zijn naar beneden gelopen naar het plein. Daar werden we van bovenaf begroet door Annemarieke, Carla, Hillegonda en Magreet. We zijn naar hetzelfde restaurant gegaan als zij, voor een lekker ontbijt. Ook was het een moment om te bespreken wat we vandaag verder zouden gaan doen. Ik besefte dat ik mijn fototoestel niet had meegenomen en dat was niet slim. We wilden nog even de toerist uithangen en dan is een fototoestel wel handig. Na het ontbijt hebben we nog even lopen surfen op het internet.
We besloten een taxi te nemen naar het hotel. Na een korte discussie over de prijs gingen we onderweg. Onderweg besloten we dat de taxi ons ook wel helemaal naar boven zou kunnen brengen. De taxi bracht ons eerst naar het hotel, zodat ik mijn fototoestel kon ophalen en daarna zijn we doorgereden naar Sacsayhuaman bovenaan de rand van Cusco. Bij het naar bovenrijden zagen we iets wat ons niet beviel. Het was er donker, het regende en het onweerde en wij hadden geen van ons drieen een jas meegenomen. We zijn uitgestapt en hebben de entree betaald. Daar bod een vrouw zich aan als gids en dat leek ons wel wat. We spraken onze zorg uit over het weer, maar zij vertelde ons dat het allemaal wel mee zou vallen. Tja, zij komt hier vaker dan ons.
We kregen een rondleiding over het gebied van Sacsayhuaman. Populair wordt het ook wel Sexy Woman genoemd. Voordat we begonnen bood een man ons nog poncho's aan, maar onze gids vertelde dat zij voor noodgevallen ook poncho's mee had. Kijk, dat is vooruit denken. Het zijn toch allemaal mensen die zichzelf moeten zien te redden. We liepen eerst richting een vlakte waar een aantal tunnels waren. Ondertussen begon het wel te regenen, maar niet zo erg als ik had verwacht. Zij had dus gelijk, maar toch was het wel goed om een poncho aan te trekken. Ook zijn wij door een tunnel gegaan. Vooraf werd nog gevraagd of er iemand bang was in het donker. Geen commentaar. We zijn de tunnel ingelopen en halverwege kwam toch een klein protest van Tiny die het toch even niet leuk vond. Afijn, het was maar een meter of 20 denk ik, dus we waren zo aan de andere kant, maar het was wel lekker donker binnen. Vervolgens leidde ze ons naar een plek waar een steen stond in de vorm van een slangekop. Vroeger werden offers gebracht aan dit soort beelden. En onze gids deed dat nog steeds met toeristen, dus ook wij voerden een offerritueel uit. Ons offer bestond uit Coca bladeren.
Daarna komen we aan bij de tempel van de regenboog. Vroeger erg belangrijk, maar tegenwoordig wordt het gebruikt als een veredelde glijbaan. De rotsen waren spiegelglad. Na een kleine aarzeling zijn Wendy en ik ook naar beneden geleden. Wel apart zo'n natuurlijke glijbaan. Toen we uitgespeeld waren zijn we doorgelopen naar de muren van Sacsayhuaman. Het zijn drie lagen, wat weer overeenkomt met de drie Inca werelden, De bovenwereld (Conder), de huidige wereld (Poema) en de onderwereld (Slang). De muren vormen een zigzag en dat is weer ter ere van de donder en bliksem. De muren zijn ontzagwekkend. Ze zijn zo'n 6 meter hoog denk ik. Op de eerste verdieping liet ze ons zien dat er verschillende figuren in de muren verwerkt zijn, zoals: lama's, een eend, een cavia, een poot van een poema en een slang. Je moet wel een beetje fantasie hebben, maar je kunt het er uit halen. Op de bovenste verdieping zijn we verder gelopen en komen dan uit bij het oog van de poema. Het oude Cusco is gebouwd in de vorm van een poema en Sacsayhuaman maakt onderdeel uit van de kop. Waar we nu waren was het oog van de poema. Tevens had je daar een schitterend uitzicht over de stad. Hier kon je goed zien dat Cusco helemaal in een dal ligt. Dat was tevens het laatste onderdeel van de rondleiding. Het was zeer indrukwekkend. Vooraf waren we een prijs met de gids overeengekomen, maar omdat ze ons had voorzien van poncho's en een goede rondleiding besloten we haar wat extras te geven.
Voordat we weer naar de stad terug zouden gaan zijn we ook nog even bij de Blanco Christo geweest. Dit grote Christus beeld is gelegen naast Sacsayhuaman, dus was het een logisch stap om daar ook nog even een bezoekje te brengen. Het is een groot wit christus beeld, dat net als het beeld in Sao Paulo (maar dan kleiner) over de stad uitkijkt. Vandaaruit zijn we terug gelopen naar de stad. We zijn doorgelopen totaan het grote plein waar we opzoek gingen voor de lunch. We besloten terug te gaan naar het restaurant waar we vanmorgen ook ontbeten hadden, want daarvan wisten we dat er nette wc's waren en we hadden hoge nood. Daar kwamen we ook Frans en Yvonne en Hans en Cornella tegen. We hebben lekker fout gegeten door een lekker hamburger te bestellen. Het kan niet altijd peruaans zijn.
De middag hebben we gebruikt voor het inslaan van souveniers. We zijn binnengelopen bij een zak waar ze kettingen verkochten, maar ook tshirts. Ik was op zoek naar een shirt met daarop iets over de Inca Trail. Dat was snel gevonden. Tiny en Wendy zochten een ketting uit met een klein zilveren Inca Kruis. Toen ik dat zag vond ik dat ook wel mooi. Ik heb vroeger een ketting gedragen, maar ben deze kwijt geraakt en ik heb altijd een nieuwe willen hebben en dit was een mooie gelegenheid. Daarna zijn we langzaam maar zeker terug gelopen richting hotel, maar ondertussen winkel in winkel uit. Uiteindelijk ben ik met 4 T-shirts en een ketting terug gekomen die dag. Niet gek voor iemand die niet van winkelen houdt :-)
's Avonds hebben we ons met de hele groep verzameld bij het hotel voor een laatste gezamelijke diner van deze vakantie. Patricia bracht ons naar een leuk restaurant. Het was lekker eten en we probeerden een bandje buiten de deur te houden, want een groot aantal van ons was dat ondertussen wel zat. Uiteindelijk zijn ze toch nog via een achterdeurtje binnen gekomen, maar wij hebben ons dit keer wel vermaakt met die gasten, want we begonnen zelf mee te zingen tot vermaak van de rest in het restaurant. Aan het einde van de avond hebben we Patricia nog even in het zonnetje gezet als dank voor de drie weken waarbij ze ons geprobeert heeft iets over het land te vertellen en voor al het geregel, zoals bezoekjes aan ziekenhuizen, regelen van slaapzakken, bussen en wat al dies meer zij. De avond werd poetisch afgesloten door Annemarieke, die een gedicht had geschreven over de afgelopen drie weken in Peru. Ik vond het een zeer geslaagde avond.
Na het eten was het terug naar het hotel. Daar moesten we de tassen inpakken, want de volgende dag zouden we om 5 uur vertrekken naar het vliegveld.