Dag 3: Paracas/Isla Ballestas
Het originiele schema was om vandaag direct naar Nasca te rijden, maar naar onderling overleg met elkaar en de Patricia/Sawadee hebben we besloten om toch naar Paracas te gaan om daar de vogeleilanden Isla Ballestas te bezoeken.
Hiervoor moesten we eerste een stuk terug rijden en een extra bedrag betalen voor de extra kilometers voor de bus, maar dat was voor niemand een probleem. Paracas ligt naast Pisco, de stad die afgelopen Augustus het meest getroffen is door de aardbeving. Bij aankomst in Paracas zien wel nog vele noodtenten en hpen stenen dat ooit een huis is geweest. Bij de haven worden we opgewacht door verschillende mensen die graag een extra centje aan de toeristen willen verdienen, maar eerst gaat er gevaren worden. Op het strand komen we veel pelikanen tegen. Jochies met vis zijn bereidt voor een Sol om een vis naar de pelikanen te gooien zodat wij een foto konden maken van een pelikaan die naar een vis grijpt. Ook veel vrouwen die proberen armbandjes en kettingen te verkopen met wisselend succes.
We stappen in de boot. Iedereen een zwemvest om en we vertrekken. Er gaat een gids mee die tijdens de rit zijn verhaal probeert te vertellen, maar door het gedonder van de twee motoren achterop krijg ik er weinig van mee. We zitten met verschillende groepen op 1 boot. Het eerste deel is naar een eiland waarin een soort van Nasca lijn naar voren komt in de vorm van een kandelaar of Cactus. Het wordt Candalabro genoemd. Deze wordt afgebeeld in de zandduin op het eiland. Helaas verdwijnt deze langzaam maar zeker door de weersomstandigheden. Het eiland zelf heeft mooie rode kleuren welke we op de vogeleiland ook weer terug zullen vinden.
We varen door naar Isla Ballestas. Daar aangekomen zien we verschillende vogels overkomen en op de randen van de rotsen zitten. Maar niet alleen verschillende vogels, ook zeeleeuwen maken onderdeel uit van de fauna. We zien ook pinguins, gieren, inka sternen, aalscholvers, zeesterren en nog veel meer. We varen ongeveer een 1 uur ander half uur rondom het eiland. De eilanden zijn bovenop helemaal wit van de vogelmest. De mest wordt weer gewonnen en gebruikt voor de export. We zien een aantal laadplatformen waaraan de schepen kunnen aanlegen om de vogelmest over te laden. Van een zeeleeuw lijkt het net alsof hij er even voor gaat zitten om te poseren voor de fotografen onder ons.
We varen weer terug en zien pelikanen rakelings over het water scheren een majestieus gezicht. Bij terugkomst in de haven drinken we nog even een kop koffie/thee bij een van de restaurants. Het ziet er van buitenaf onbeschadigd uit, maar Patricia was hier eerder geweest en kon ons vertellen dat het achterste gedeelte helemaal ingestort was. Dus ook hier veel schade van de aardbeving. We zagen ook uit het pand er naast regelmatig een kruiwagen met puin komen. Tja, dat is de keer zijde van de medaille, maar deze mensen zijn ons zeer dankbaar als wij als toeristen weer naar de haven komen, want dat is toch grotendeels hun inkomen.
We vertrekken weer richting Nasca. Onderweg maken we een stop bij het Museum van Maria Reiche. Deze Duitse vrouw heeft het grootste gedeelte van haar leven gestoken in het onderzoeken en in kaart brengen van de Nasca lijnen. Het museum is haar werkplaats geweest en is tevens haar laatste rustplaats. Ze ligt hier begraven samen met haar zus.
Net voor Nasca maken nog een stop bij een uitkijktoren. Deze geeft zicht op een tweetal Nascalijnen, de Hand en de Boom. Voorheen zou je ook de Hagedis hebben kunnen zien, maar doordat men de panamerica weg er dwars overheen heeft gelegt, is deze Nasca figuur grotendeels verdwenen. Deze nasca lijnen houden zichzelf instand. Doordat het niet of nauwelijks regent, zal het daardoor niet weg spoelen. Het schijnt dat de wind de lijnen schoonhoudt.
We eindigen de dag bij het hotel, waar we twee nachten zullen doorbrengen. En weer is het geen straf om in een hotel te zitten. Achter een lekker zwembadje er bij en de kamers zijn prima in order. Alleen die papegaai Pepe, daar zou ik de volgende ochtend graag een zak over de kop hebben getrokken, want dat beest liep vanaf een uur of 6 continue tegen zichzelf te praten, bij mij voor de deur. Peppe, peeeeppeee, lorre :-(