Dag 11, Punta Tombo
Op dag 11 vertrekken we tegen 9 uur naar het zuiden waar we pinguins gaan bezoeken bij Punta Tombo. Hier komen jaarlijks 10 duizenden Magellan pinguins aan land om te nesten. In September komen eerst duizenden mannetjes aan land en deze lopen/waggelen naar het nest van vorig jaar. Het nest is niets meer dan een gat in de grond dat beschutting geeft tegen de patagoneese weersomstandigheden (voornamelijk veel wind). Mocht het nest niet meer voldoen dan betrekt het mannetje een ander nest of het maakt een nieuwe. Een week later komen duizenden vrouwtjes het strand op. Ook zij lopen naar het oude nest van vorig jaar. Daar ontmoeten zij een mannetje. Dat kan dezelfde zijn als vorig jaar en anders wordt het een ander mannetje waar ze mee gaan paren en kinderen krijgen. Om een lang verhaal kort te maken. Deze pinguins zijn niet gebonden aan een mannetje, maar aan een nest.
Na ander half uur rijden komen we aan op Punta Tombo. Vanaf de parkeer plaats lopen we het terrein op. Overal om je heen zie je gaten in de grond zitten met daarin een pinguin die op de eieren zit. Dat is een gat in de grond, of een gat onder een struik. Sommigen zitten voor het nest en weer anderen die lopen wat rond. Het is een leuk gezicht om te zien, maar het zijn niet de duizenden pinguins op een strand zoals velen van ons verwacht hadden.
Als we verder doorlopen komen we langs verschillende stukken waar de pinguins nesten. Het is een ontzetten groot gebied. Vanaf een uitkijkpunt heb je ook mooi uitzicht op het strand en daar zie je veel pinguins bij elkaar zitten aan de rand van het water. De meesten zitten op het strand en sommigen duiken/glijden het water in.
De periode dat wij op Punta Tombo zijn is net te vroeg om massaal kuikens te zien, maar bij een paar pinguins zijn de kuikens al uitgekomen. Elk pinguin paar legt maximaal 2 eieren. Aan het einde overleeft er over het algemeen maar 1 van de 2 kuikens. Ik heb 1 nest met kuikens gezien, anderen hebben er nog een of twee gezien. Ze zijn klein en donker grijs. Onder de moeder pinguin zijn ze bijna niet te zien.
Bij het terug lopen komen er in een keer een 7tal pinguins onze kant op te gelopen. Het is een schitterend gezicht om deze beesten te zien gaan. Soms lijkt het net een stel kinderen dat er aan komt lopen. Heel enthousiast komen ze kris kras door elkaar aangelopen. Dit maakt het zo leuk om naar pinguins te kijken. Ik heb zelf een kleine zwak voor pinguins vanwege het feit dat de pinguin ook het logo in van Linux. Deze pinguin luistert naar de naam: Tux.
Tussen de pinguins door lopen ook een aantal andere dieren rond die we onderweg al eens gezien hadden. Zo zien we de Mara (ook wel pampa haas genoemd), het gordeldier en de Guanacu (llama achtige). Deze kunnen we nu rustig van dichtbij bekijken en fotograferen.
Nog even een bezoek bij het bezoekerscentrum afleggen. Daar een nieuwe pet gekocht en nog iets voor mijn schatje. Daarna is het tijd om te vertrekken. We rijden terug via het dorp Gaiman. Gaiman is een plaats waar zich de eerste Walese mensen hebben gevestigd in patagonie. Deze mensen zijn in eerste instantie bij Puerto Madryn geplaatst, maar door gebrek aan water zijn ze naar het zuiden af gezakt op zoek naar water. Daar vonden ze de Chubut rivier en dat was de plaats om zich definitief te vestigen.
Hier brengen we een bezoek aan een theehuis en gaan genieten van een Walesche high tea. Het is een leuke tent, maar je moet wel errug lang wachten voordat je bediend wordt. Dat kan niet door de drukte zijn, want zo druk is het nu ook weer niet. Na een half uur wachten worden eindelijk de eerste dingen op tafel gezet. Het is wel lekker al die lekkernijen, maar het is allemaal in een te korte tijd, en na een uur moeten we al weer gaan. Nog even sores met het betalen, maar dat ging uiteindelijk ook goed.
Terug naar Puerto Madryn waar we afscheid nemen van onze gids. Yvonne geeft haar nog wat hollandse klompjes mee als aandenken aan ons en dat wist ze erg te waarderen.
Wij maken ons op om nog even naar de stad te gaan. We willen nu toch echt een keer gaan eten bij Estrel, maar tot nog toe hebben we dit restaurant steeds mis gelopen. Deze keer hebben we het wel gevonden, maar het naast gelegen restaurant, Magarita. Het ziet er niet alleen veel leuker uit, ook het eten is erg goed. Daarmee komt er een eind aan ons bezoek aan Puerto Madryn. De volgende dag vertrekken we per vliegtuig vanuit Trewel airport naar het zuiden des landes: Tierra del Feugo, of te wel: Vuurland. Bestemming: Ushuaia.