Dag 21, Viedma gletsjer
Op dag 21 gaan we naar de Viedma gletsjer. We, Kees, Ingrid, Anco en ik, moesten vanaf 8 uur klaar staan en dan zouden we met een busje opgehaald worden . Eindelijk net na half 9 komt de bus aan. We stappen in en denken... huh zitten we in de goede bus? Het lijkt wel een bejaarden soos. Gaan die ook allemaal klimmen? Maar het bleek wel de juiste bus te zijn. Na 20 minuten rijden komen we bij het Viedma meer aan en zien we ineens de boot liggen. We stappen uit en we moeten gewoon met de boot mee waar de oudere garde ook op ging.
Het is een uur varen naar de Gletsjer. het water is rustig en onderweg komen we een paar ijsbergjes tegen. Heel mooi om te zien hoe blauw dat het ijs is als de zon er op schijnt. Onderweg krijgen we nog wat informatie over het eer een de omgeving en de toer en daar bijkt dat wij de enige 4 zijn die de Viedma Pro toer doen. later ook van de gletsjer. De kleur van het meer is hier ook turquoise. Dat komt door het sediment dat de gletsjer meevoert. Dan varen we voorlangs de hoge muur van ijs. Op gepaste afstand, want er zou zo een stuk af kunnen breken.
De muur is 60 tot 80 meter hoog, boven het water, en onderwater nog eens 120 meter. Het is indrukwekkend om het te zien. Ook hoe grillig het ijs is. Grote scheuren, verschillende kleuren: wit, blauw, donker blauw, zwart.
Na een half uur varen we door naar de aanlegplaats. Dit is een stuk rots waar we aan wal gaan. De rotsen zijn gevormd door de gletsjer en deze zijn schitterend van kleur: geel, rood, zwart, groen, en helemaal gepolijst, maar niet glad en dat verbaasde mij toch wel.
Aan wal krijgen we te horen wie onze gids gaat zijn en samen met Jorge naar de materiaal tent. Dat is een koepeltent die op de morenen is gezet. Daarin kunnen we onze spullen, rugzakken e.d., achterlaten en nemen we onze klimuitrusting mee: harnas, crampones (stijgijzers), touwen, ijsbijlen en ijsschroeven. We lopen naar de gletsjer toe en daar binden we de stijgijzers onder. Even een kort lesje stijgijzers lopen en we gaan op pad. Ongelovelijk welke hellingen je met die dingen naar beneden kunt lopen, meer dan 60 graden!! Onze gids gaat ondertussen op zoek naar een geschikte ijswand, terwijl wij staan te wachten in de altijd aanwezige wind.
Na kort overleg heeft hij de eerst ijswand gevonden en prepareerd hij deze wand door bovenaan het touw in het ijs te draaien. Daarna een korte instructie hoe te klimmen en waar rekening mee te houden. Eerst de ijsbijlen in het ijs, daarna de punten van de stijgijzers en het lichaam zo dicht mogelijk tegen de wand. Simpel.
Kees gaat als eerste naar boven. De wand is relatief schuin, dus relatief makkelijk te beklimmen en dat blijkt ook wel. We gaan achter elkaar. Ik ben als tweede aan de beurt en klim redelijk makelijk omhoog. Ik denk dat de eerste wand ongeveer 20meter hoog was. Het moeilijkste onderdeel is de punten van de stijgijzers goed in het ijswand te zetten. Zitten die goed, dan heb je goed grip en klim je zo naar boven. Dat ging ons alle vier goed af. Met abseilen komen we weer terug aan de grond.
Dat smaakt naar meer en we gaan opzoek naar de tweede wand. Deze is wat stijler en langer en bovenaan zit ook nog een gat waar je omheen moest. Ook hier gingen we allemaal lekker omhoog, maar je merkt wel dat het flink wat kracht kost. Vooral voor de handen. Je klemt de ijsbijlen vast en je handen komen ook 'klem' te zitten tussen bijl en het ijs. Het loswrikken van de ijsbijlen kost dan ook weer kracht. Nadat we allemaal weer geklommen hebben, gaan we nog een keer deze wand beklimmen, maar dan vanaf wat verder naar beneden. Daar beginnen we met een naargenoeg vertikale wand. Dat is even wat anders. In het eerste deel is het heel lastig grip te vinden met de stijgijzers en ben je aangewezen op de ijsbijlen om en het touw. Na even flink werken komen we allemaal boven het vertikale stuk en dan gaat het weer even wat makkelijker, maar ik had ondertussen alle kruit verschoten en mijn handen waren helemaal verkrampt. Ik ben op 2/3 van de beklimming weer naar beneden gegaan. Na deze klim waren we klaar.
Iedereen merkte dat het best wel zwaar was, maar we hadden nog een trekking over de gletsjer te goed. We lopen naar bepaalde gedeeltes van de gletsjer waar het water naar beneden gaat door het ijs, waar mooie spleten te zien zijn, hoe mooi blauw dat het ijs is als het licht er door schijnt. Hoe blauwer het ijs, hoe compacter het is. Ook ervaren we weer hoe krachtig de wind kan waaien. We moeten ons op soms smalle stukken staande zien te houden, terwijl de wind ons probeert omver te blazen. Na een half uur lopen we terug naar de rand van de gletsjer en kunnen we de stijgijzers af doen. Tegen die tijd kwamen ook de anderen van de groep de gletsjer op.
Zij zouden alleen een ijstrekking doen. We hebben nog een klein toetje en dat is een korte wandeling naar een 'grot' onder het ijs. Dat was ontzettend gaat om te zien. Het was net een blauwe zaal waar je in terecht kwam. Erg mooi en daarmee kwam een einde aan de gletsjer toer. Terug naar de tent om de klimspullen in te leveren en onze eigen tassen weer op te halen en om er te gaan lunchen. Als traktatie kregen we nog een glas baileys met gletsjer ijs en dat lieten we ons prima smaken.
Nog even een stukje terug lopen naar de kade. Daar was het wachten op de rest van de groep en de boot. Tegen half 5 was de boot aangemeerd en kwam de andere groep ook terug gelopen. Gezamelijk varen we met de boot terug. Ervaringen uitwisselen, elkaars foto's bekijken en nog even nagenieten van deze ervaring. Het was weer een geweldige dag. Dit zou tevens de laatste zware inspanning zijn die we deze vakantie gaan leveren. Dit was de 4e in 5 dagen en ik was er wel even klaar mee :-), maar wel in positieve zin, want het was allemaal zeer de moeite waard en heb nergens geen spijt van.
Bij terugkomst van de boot stappen we de bus in die ons terug brengt naar het hotel. Daar zouden we maar kort blijven, want om 18uur staat de volgende bus alweer klaar om ons naar El Calafate te brengen. Dat is een rit van 2,5 uur en 's avonds tegen half 9 komen we aan bij ons nieuwe hotel. Snel even de kamers indelen en nog even de stad in om wat te kopen voor de lunch voor morgen, de bankberoven om de excursie te kunnen betalen en nog even wat eten. Samen met Sieds en Catherina hebben we lekker gegeten en zijn we met een voldaan gevoel naar bed gegaan. Aan de andere kant zijn we ook onze laatste week alweer in gegaan. Het gaat snel. Morgen kunnen we 'uitslapen', want dan staat de bus pas om 9 uur klaar :-)