Dag 13, Nationaal park en Fin del Mundo
Voor vandaag staat er een wandeling op het programma dat ons leidt naar het 'einde van de wereld'. We vertrekken met de taxi naar het treinstation. Dit spoor (ik weet even niet of die het orginele spoor is) reed de trein die door gevangenen was aangelegd. Omdat het zware werk omstandigheden waren, wind, regen, sneeuw en koud, werd het ook wel de trein naar het einde van de wereld genoemd (tren del fin del mundo).
Bij aankomst op het station kopen we een kaartje en bekijken daarna het station van binnen. Hier staan allerlei verhalen over de tijd van de gevangenen en hun werk omstandigheden. In de souveniers shop kunnen we een stempel krijgen met "Fin del Mundo" voor in het paspoort. Tevens heb ik hier een sleutelhanger van een trein gekocht voor mijn verzameling aan de dagrugzak. half tien is het instappen. Het zijn krappe wagons, maar gelukkig zit het niet helemaal vol. We vertrekken na het stoomfluit signaal. Langzaam maar zeker komen we vooruit. De uitzichten zijn mooi. Bergen en de rivier Pipo. Deze rivier kronkelt prachtig door het dal. Na een 20 minuten even uitstappen. We kunnen een waterval bekijken en van het uitzicht van het dal met de kronkelende Pipo rivier.
Na een uur komen we bij het eindstation aan en beginnen we aan de wandeling. Eerst moeten we een stuk lopen om het begin van onze route te vinden. Onderweg worden we aangesproken door een busje dat we hier niet mochten lopen, maar dat we alleen over de wandelpaden mochten lopen. Ja, daar waren we naar onderweg. We hebben gewoon onze weg gevolgd en dan vinden we het bordje dat de begin van onze route aangaf. Het eerste deel loopt naar beneden. We lopen langs een bevermeer, te herkennen aan de dode bomen in het water en natuurlijk de beverdammen. Ook zien we een aantal orchideen en bomen die aangetast zijn door parasieten. Deze zien eruit als oranje ballen. Het is een wandeling door de bossen en langs berghellingen en de paden moet je zelf een beetje zoeken. Het eerste deel van de wandeling duurt ongeveer 20 minuten. We komen uit bij een open plek, waar de eigenlijke route 1b begint.
Deze komt uit bij het Beagle kanaal. Daar staat ook een stijger, maar een huisje daarop en dat blijkt het meest zuidelijke postkantoor ter wereld te zijn. Je kan hier ook een stempel voor in je paspoort kopen en dat hebben we met z'n allen ook gedaan. Anderen zijn iets slimmer geweest dan ik en hebben van daaruit ook een kaart naar zichzelf gestuurd, een kaart vanaf het postkantoor bijhet einde van de wereld. Ik heb daar niet bij nagedacht :-(
Mocht de pret niet drukken. Het vervolg van de wandeling was een hele mooie tocht. Door de bossen, langs het water van het Beagle kanaal op. We lopen door mooie baaien met schitterende kleuren. Ook het weer werkt een beetje mee, We hebben windstoten, koud, regen, hagel en volop zonneschijn gehad. Er wordt van deze ongeving gezegd dat je vier de seizoenen op een dag mee kuint maken en dat hebben we geweten. Alleen de sneeuw hebben we die dag niet gehad. De route is ook netjes gemarkeerd. Na drie uur bereiken we het einde van de route. We komen uit bij een Refugio waar we met de bus weer worden opgehaald. Een van ons, Nancy, is aan het einde van de wandeling nog door har enkel gegaan. Ze heeft het laatste stuk met pijn en moeite volbracht.
We hebben ons direct terug laten brengen naar het hotel. Daar even relaxen met een kop koffie en even rustig mailtjes lezen. Lang konden we niet genieten, want om 18 uur stond de volgende excursie weer voor de boeg. Vanavond gaan we bevers spotten. In deze regio zijn in het verleden een 20 bever paren uitzet. Deze dieren hebben hier geen natuurlijke vijanden en het aantal is een klein beetje gegroeid. 100.000 zijn er nu!!! Het is een ware plaag geworden en het is niet meer in de hand te houden.
We worden ontvangen bij een huis waar we een rondleiding krijgen over het terrein waar de bevers actief zijn. Het is 's avonds erg koud geworden en daar zijn we nog niet echt aan gewend. Maar we gaan door. Na een korte wandeling zien we wat de bevers hebben aangericht. Elk bever paar heeft zijn eigen water bassin gebouwd. Dam bouwen, nest er in. We hebben geluk, want we zien al gelijk een paar bevers rond zwemmen. Het zijn grote beesten en kunnen 40 kilo wegen. We kijken of ze het water uitkomen. Als we in de omgeving rond kijken zien we overal dode bomen staan. Dit komt door al die dammen. Daarmee worden hele gebieden onder water gezet en de bomen sterven doordaar af. Het is een trieste aanblik.
Aan het einde zien we nog twee bever jongen met elkaar spelen. Wordt ook wel de bever tango genoemd. Grappig om deze beesten zo te zien. gelukkig gaan we daarna snel naar binnen waar het lekker warm is. We krijgen hier ook te eten. Tapas, wijn en warmte, heerlijk. Prima om de dag mee af te sluiten.