Dag 18, De klim voor de Torres
Het is 7 uur en de wekker gaat af. Hoe zullen de benen vandaag aanvoelen na de 25km van gisteren. Nou dat valt niet tegen, dus we gaan vandaag weer lopen. De wandeling van vandaag is 20km lang en het is heen klimmen en het laatste stuk naar de Torres is erg stijl.
Het National Park Torres del Paine is vernoemd naar de drie granieten torens die in het midden van het park staan. We kunnen vanaf de refugio al 2 van de 3 torens zien en vandaag gaan we voor alle drie. We gaan op weg met 8 mensen (Marlene, Janneke, Anco, Kees, Sieds, Dave, Catherina en ik) plus de gids. De dag begint goed, de zon schijnt en geen wind!!!! We lopen eerst terug naar het begin van de wandeling, naar de laatste poot van de \_|_/, dus de /.
het eerste deel naar de refugio Chilenos gaat redelijk stijl omhoog met tussendoor stukken valsplat. We zijn ondertussen wel wat gewend qua klimmen. We lopen met een rustig tempo naar boven en genieten weer van de mooie uitzichten. Ondertussen begint het weer wat te waaien, tot een bepaald punt en daar wordt je bijna weggeblazen. We staan daar in een soort van windtunnel. Vanaf dat moment stopt het ook niet meer met waaien. Vervolgens lopen we naar een helling toe waar een smal pad van een meter breed op aangelegd is. Dat met die wind en tegenliggers, maakt het dat je wel even moet oppassen. Daarna een lange afdaling die ons bij de refugio brengt. Hier nemen we de tijd om even wat te eten om daarna weer door te gaan voor het tweede gedeelte.
Voor het tweede deel lopen we voornamelijk tussen de bossen en langs de rivier op. Her en der zien we verschillende stromen en watervallen naar beneden komen die de rivier voeden. We komen steeds hoger en ook de uitzichten worden wijdser en mooier. Het klimmen gaat me niet altijd even makkelijk en ik twijfel nog even of ik mee zou gaan omhoog. We komen uiteindelijk aan op een open vlakte en dat is het punt waarop het stijlste deel gaat beginnen. Niet zeuren, gewoon naar boven. We zijn ook met z'n allen naar boven gegaan, want ja, je loopt niet voor niets het hele stuk omhoog en dan de laatste klim niet doen!
Het laatste deel is een serieuze klim. Het eerste deel klimmen we langs een stroompje op naar boven tussen de bomen door. Daarna wordt het kaler en lopen we veelal over losse grind. Ik moest even inkomen, maar daarna had ik een ritme te pakken waarbij ik lekker omhoog kon klimmen. Daarna moesten we over de grote stenen klimmen. Er loopt een soort van pad, maar daar moest je wel goed naar zoeken. Ik zit op het laatste deel en ik zie de drie Torens al, maar als je dan over de rand komt, dan heb je een geweldig uitzicht. Drie granieten torens van 2800, 2850 en 2400 meter hoog. Daaronder een witte gletsjer en daaronder weer een meer. Rechts ernaast een bergwand die heel donker afsteekt bij de 3 torens. Ontzettend gaaf.
Dit is een van de mooiste lunchplekken die je je kunt bedenken. Wel oppassen dat het beleg niet tussen je broodje waait. Hoewel, die keer niet zo erg, want het broodje was niet zo lekker als gisteren. Daarna foto's maken van elkaar met de Torres op de achtergrond. Dat leverd weer hele mooie plaatjes op. Ik werd bijna weggeblazen tijdens zo'n foto sessie, maar dat ging goed. Voor de volgende foto ben ik toch maar gaan zitten. Bij Sieds waaide zelfs z'n pet weg tot over de bergrand, maar wel de kant op waar het pad is. De pet werd gevonden en keerde terug bij de eigenaar.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en dat laatste was gekomen. Bij de afdaling weer goed oppassen. Eerste over de grote stenen en daarna voorzichtig over het losse grind/zand en ook de wind. De wind blaast je gelukkig wel tegen de berg aan en niet eraf. Daarna het zelfde stuk weer terug door de bossen totaan de refugio Chilenos. Het stuk was langer dan ik ingeschat had. Bij de refugio hebben we een wat langere pauze gehouden en hebben we binnen ook wat gedronken. Binnen was het ook lekker warm en vooral geen wind. Niet lang daarna komen ook de laatsten aangelopen.
Na een half uur gaan we verder voor het laatste stuk naar beneden. Voor ons het makkelijkste stuk van de dag. Ik dacht dat we alleen nog moesten dalen, maar voor die tijd toch nog een stuk klimmen. Op het laatste deel van de afdaling lopen we nog een kudde Guanacoes tegen te lijf. Heel rustig grazend lopen ze verder. Een van de dieren staat midden op het pad op de uitkijk, maar loopt rustig het pad af.
Terug bij de refugio Las Torres kunnen we onze voeten weer rust geven. Het was een zware wandeling, maar een met een grote voldoening. Even fijn douchen, och heerlijk is dat na zo'n wandeling en daarna een welverdiend biertje drinken. We sluiten de avond af met het eten en vallen na een paar biertjes pardoes in slaap.