Dag 4, National park Huerquehue/Heetwater bron
In eerste instantie zouden we vandaag de Vulkaan Villarrica beklimmen, maar dat is omgezet met de dag van morgen. Vandaag gaan we met de hele groep naar het National park Huerquehue.
We worden bij het hotel opgehaald door een busje dat net groot genoeg is, om ons allemaal mee te nemen. Na ongeveer een uurtje rijden komen we via een onverharde weg aan bij de ingang van het park. Voorbij de ingang rijden we nog een stuk door op een nog slechtere weg tot aan ons beginpunt van de wandeling. We gaan een wandeling maken naar een bergmeer dat een paar honderd meter hoger ligt. De tocht begint bij een rivier dat wordt gevoedt door de bergen om ons heen.
Het zou een gemiddelde wandeling zijn, maar het blijkt toch zwaarder dan menigeen had gedacht, vooral ook omdat het verder naar boven steeds drassiger wordt en we op een gegeven moment zelf door de sneeuw lopen. De zon staat er volop te schijnen, met als gevolg smeltende sneeuw en kleine riviertjes die over de paden lopen.
De eerste stop is bij een uitzichtpunt. We zitten dan op 953 meter hoog. Hier hebben we een mooi uitzicht op Lago Villarica en op de Vulkaan met dezelfde naam. Hier kunnen we ook goed zien dat er continue zwavelrook uit de krater komt. We klimmen steeds hoger. De eerste lange stop is bij een prachtige waterval: Cascada Trufulco. De waterval is ongeveer 80 meter hoog. Daar nemen we de tijd om van het natuurgeweld te genieten, hoe het water zich naar beneden stort om daarna wild stromend haar weg te vervolgen.
Het tweede 'officiele' uitzichtpunt zit op 1094 meter. Met een nog mooier uitzicht op de omgeving. Wat gaaf. Als dit een voorbode is voor de rest van de vakantie, dan laat het maar komen. De vulkaan is ook hier het middelpunt van de aandacht. Naar mate we hoger komen, bereiken we dan de sneeuwgrens. Nu wordt het oppassen, want het pad is nu erg drassig en dus glad. We lopen over bruggen, over rotsen, door de sneeuw, langs bergmeren met telkens de bergen als een mooie achtergrond.
Na een paar uurtjes klimmen komen we bij ons eindpunt aan. Een schitterend bergmeer. We zijn niet de enigsten, want meerdere toeristen hebben hun weg naar boven gevonden. Na even zoeken vind ik een mooie rust plaats, een mooie boom waarop ik rustig kan genieten van de omgeving en waarop ik m'n lunch kan eten. Al snel moet ik de boom delen met Janneke en Marlene. Daar gaat de rust ;-). Als je om je heen kijkt zie je van alles, bergen, bomen, ruige rotsen, water, sneeuw en ijs. Jammer dat we na een half uurtje weer verder moeten.
De route terug is dezelfde als we gekomen zijn, met een uitstapje naar ander uitkijkpunt. De terugweg was oppassen. Daardat het warmer was geworden is er meer sneeuw gesmolten en daardoor was het pad nog gladder en dan weg omhoog. Ik ging bijna onderuit, maar kon me net staande houden. Velen van ons gleden uit, maar gelukkig geen ongelukken. We waren op veel dingen voor bereidt, maar deze tocht was toch iets heftiger dan we hadden verwacht, maar zeer zeker de moeite waard.
Het laatste deel van de wandeling heb ik samen met Yvonne gelopen. Nog even nagenieten van de mooie omgeving. Het einde van de tocht is nabij. We horen het water van de rivier alweer en dat is dicht bij de bus. Als we weer terug zijn, zijn de schoenen vol met modder. Daarmee komen we de bus niet in. De gidsen hebben daar rekening mee gehouden en maken onze schoenen schoon met het rivierwater.
Daarna was het even flink haasten. Tegen 6 uur waren we terug bij het hotel. De mensen die de volgende dag de vulkaan gaan beklimmen moesten eerst mee naar de touroperator om daar de klim uitrusting te passen. De jas, broek, rugzak met extra uitrusting zoals een bivakmust, ijsbijl. Tevens werd gekeken of je schoenen voldeden om ermee een berg te beklimmen. Mijn schoenen werden afgekeurd en ik zou andere schoenen krijgen. Daar was ik al bang voor. Een berg beklimmen met schoenen waar je nog geen meter op gelopen hebt?
Daarna snel terug naar het hotel. Anderen zaten bij El Fugon buiten te eten. Ik heb samen met Lisette en Michiel binnen gegeten. Een simpele maaltijd deze keer, pasta, want om 8 uur moesten we weer klaar staan voor een avondje relaxen bij de heetwater bronnen van Los Pozones. Achteraf had ik wellicht niet mee willen gaan, omdat de volgende dag zeer vroeg op moeten, maar ik heb me opgegeven en ik heb ook wel zin in een heet bad na zo'n pittige wandeling. Het was nog ruim 45 minuten rijden. Bij aankomst was het nog licht en we moesten een paar stijle trappen af lopen. Dat is lekker als we vanavond terug naar boven moeten.
We lopen over het terrein naar het huisje waar we ons kunnen omkleden. We stappen in het bad dat naast het huisje staat en stappen een lekker warm bad in. In totaal zijn er 7 bronnen met verschillende temperaturen. Er was 1 redelijk koude bron, maar ook een bron die mij wat te heet was. Over het algemeen was het heerlijk. Na zo'n lange en zware wandeling is het heerlijk om even te kunnen ontspannen en zo'n heetwater bron helpt daar zeker bij. Het was een fijne alsluiting van de dag.
Snel terug, want de volgende dag stond de wekker alweer ingesteld om 5:30!!!!!