Dag 20, Fitz Roy
Vandaag hebben we weer een zware wandeling voor de boeg. Het is een tocht van 12km, maar voor de bikkels ligt er nog 6 km extra in het verschiet.
Om 8 uur worden we met een busje opgehaald dat ons naar het beginpunt van onze wandeling gaat brengen. Deze begint bij hosteria La Pilar. We rijden ongeveer een 3 kwartier over het stuk dat langs de rivier Rio Blanco leidt. We vertrekken met 13 mensen. Het weer dreigt helemaal om te slaan, want we zien donkere wolken boven ons. Na een kwartier lopen begnt het inderdaad te druppelen. We trekken de antiregen verzekering over onze rugzakken (de regenhoezen) en daarna hebben we geen regendruppel meer gezien. Dat werkte bij de wandeling in Teirra del Fuego en nu weer :-)
Het zou een vlakke wandeling worden met aan het einde een afdaling met trappen en zo, maar het zou een hele andere wandeling worden. De wandeling loopt grotendeels door de bossen. Het was er echt stil..... ongelofelijk, dat heb ik deze vakantie nog niet eerder meegemaakt. Geen zuchtje wind, alleen wat vogels. Maar de route is niet zo vlak als we dachten. Er zitten verschillende verneinige klimmetjes tussen en mijn kuiten waren daar niet al te blij mee, maar we gaan door.
Onderweg hebben we zicht op de bergketen aan de andere kant van de rivier. We zien een gletser en daar maken we een paar foto's van. het punt was niet ideaal, maar goed. Wellicht dat we niet nog een gelegenheid krijgen. Een paar honderd meter verderop hebben we dus een uitzichtpunt :-) Zul je altijd zien. Nog weer verderop hebben we nog beter zicht. Het ijs is zo hoog en grillig, schitterend om te zien. We maken zelfs foto's met onszelf erop. HET bewijs dat we er echt geweest zijn.
Onderweg hebben we zicht op de bergketen aan de andere kant van de rivier. We zien een gletser en daar maken we een paar foto's van. het punt was niet ideaal, maar goed. Wellicht dat we niet nog een gelegenheid krijgen. Een paar honderd meter verderop hebben we dus een uitzichtpunt :-)
Zul je altijd zien. Nog weer verderop hebben we nog beter zicht. Het ijs is zo hoog en grillig, schitterend om te zien. We maken zelfs foto's met onszelf erop. HET bewijs dat we er echt geweest zijn.
Langzaam maar zeker beginnen ook de hoge toppen in zicht te komen en in dit geval ook letterlijk, want vooral de Fitz Roy zelf was in de wolken gehuld. We waren bang dat het daar vandaag bij zou blijven. De andere bergtoppen daarnaast waren wel zichtbaar.
Ondertussen komen we op een wat meer open gedeelte van het bos en we beginnen langzaam maar zeker ons af te vragen wie er naar boven gaat naar Lago Los Tres en wie doorgaat naar El Chalten. We hebben uitzicht op de route die we naar boven moeten lopen en krabben ons nog even achter ons oor. Ik vind dat ik toch moet gaan van mezelf, ook al heb ik wat last van m'n kuiten. Wanneer moeten we beslissen, over 10 minuten... nee nu, want de splitsing ligt een paar 100 meter voor ons. Ik ga mee omhoog, samen met nog 7 anderen. De rest gaat direct door naar het hotel.
We steken de rivier Rio Blanco over en beginnen aan de klim. In het begin valt het wel mee, maar dan gaan we echt klimmen. De route bestaat uit rotsen en losse grind. Stukken met trappen en stukken die wat vlakker zijn. Hoe hoger we komen, hoe makkelijker ik ga klimmen. Ik ben als een van de laatsten gestart, maar aan het einde ga ik steeds meer mensen voorbij . Ik ben bijna boven.
Even dacht ik dat ik er al was, maar er zit een vlak stuk tussen, maar de echte top ligt nog een 15 minuten klimmen verder en dan hebben we een schitterend uitzicht. Samen met Kees en Sieds zien we de Fitz Roy nog net zonder bewolking. Een kroon op onze inspanning. Daarna komen de anderen boven en blijkt de bergtoppen weer in wolken gehuld te zijn. We lunchen bovenop. Dit zijn de mooiste lunchplekken die je kunt bedenken. Twee dagen geleden voor de Torres del Paine en nu voor de Fitz Roy (3405 m).
Om te bewijzen dat we er geweest zijn maken we volop foto's, ook met onszelf erop, maar ook groepsfoto's. Die zien er gaaf uit. Ondertussen zijn ook de wolken weer verdwenen en kunnen we de toppen er alsnog goed op zetten. Dan wordt het tijd om weer af te dalen. Ieder baant zich op eigen gelegenheid een weg naar beneden. Rustig aan, want er zitten verradelijk stukken tussen met los grind. Verder naar beneden gaat het wat makkelijker. Wel rekening houden met de mensen die nog ophoog komen. Hola, hello, hallo, hola.
Beneden wachten we op elkaar en lopen we gezamelijk de laatste 2.5 uur terug naar El Chalten. Hierbij was het eerste 1.5 uur dutch flat. Dat was makkelijk lopen. Regelmatig kijken we nog een keer achterom om te kijken hoe de toppen erbij staan. Het wordt kraak helder en dat schijnt ook hierweer best bijzonder te zijn. De terugweg verloopt verder zonder problemen. Nog even langs Lago Capri en dan komt El Chalten in zicht. Voor die tijd nog een mooi uitzicht op de rivier en dan lopen we via de straat San Martin El Chalten weer binnen en zit onze tocht van 18 km erbij op. Half 6 komen we bij het hotel aan. Dan hebben we wel een goede kop capocino verdient en we lopen naar de overkant van de straat naar een chocolaterie waar ze erg lekkere koffie hebben en chocolade.
Dat was genieten. Aan het begin van de avond hebben we nog even een kort samenkomen over de financienen en wat te doen in Buenos Aires. Dat willen we eigenlijk nog niet weten, want dat gaat al weer over de laatste dagen van de vakantie :-(
Was halen, zonnebril kopen voor de volgende dag en nog even eten om de dag af te sluiten. Morgen brengen we een bezoek aan de Viedma Gletser en gaan een aantal van ons iets bijzonders doen... vind ik.